เรื่องนี้ดีมากครับครับ เลยอยากเอามาแบ่งปัน

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ครอบครัวอยู่ในฐานะที่ค่อนข้างจะยากจน คุณพ่อของผมก็เสียชีวิตตั้งแต่ผมอยู่ ม.3 ส่วนคุณแม่ก็จากผมไปตั้งแต่ผมยังจำความไม่ได้ ตั้งแต่ชั้น ม.4 เป็นต้นมาผมจึงต้องเรียนไปด้วยทำงานไปด้วยมาโดยตลอด

งานที่ผมทำส่วนใหญ่ก็คือรับจ้างทั่วไป แบกโต๊ะจีน ฉายหนัง เสิร์ฟอาหาร ร้องเพลงตามงานวัด นอกจากเลี้ยงตัวเองแล้วยังต้องส่งให้ทางบ้านอีกด้วย ในช่วงทำงานหนักๆ ก็มีบางครั้งที่การเรียนตกต่ำถึงขั้นติด F แต่ก็ประคองตัวจนจบป.ตรีในมหาวิทยาลัยของรัฐที่ 2.5

ผมเริ่มทำงานประจำตั้งแต่ตอนจบป.ตรี เมื่อ 9 ปีที่แล้ว ด้วยเงินเดือนเริ่มต้น 12,500บาทกับบริษัทรถยนต์ญี่ปุ่น ในช่วง 5 ปีแรกของการทำงานประจำผมทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับการพัฒนาตัวเอง ฝึกภาษาอังกฤษและเรียน ป.โท เรื่องการสังสรรค์หลังเลิกงานในชีวิตของผมแทบเป็นศูนย์ ใครบอกว่าการเข้าสังคมตอนกลางคืนแล้วทำให้เจริญในหน้าที่การงานผมจึงนึกภาพไม่ออก

ในช่วง 5ปีแรกนี้ผมเปลี่ยนงานเพื่ออัพเงินเดือน 3ครั้ง ในที่สุดผมก็จบ ป.โท MBA ผมจึงเปลี่ยนงานอีกครั้งไปรับตำแหน่ง Manager ครั้งแรกด้วยวัย 26 ปีกับบริษัทฝรั่งในกลุ่มธุรกิจ Oil & Gas หลังจากนั้น 2 ปีผมก็ได้ปรับเป็น Senior Manager แล้วผมก็ได้รับเงินเดือนหลักแสนครั้งแรกตอนอายุ 28 ปี

ตอนนี้ผมเป็นมนุษย์เงินเดือนมา 9ปีกว่าแล้ว ในที่สุดผมก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นมนุษย์เงินเดือนก็สามารถเก็บเงินเป็นล้านได้ เพียงแต่ทุกคนต้องตั้งใจจริง และวางแผนชีวิตให้รอบคอบ

ชีวิตเด็กกำพร้าอย่างผมยังทำได้ ผมก็เชื่อว่าคุณทุกคนก็น่าจะทำได้ ไม่ยาก!!!

จาก Super Salaryman Pantip.com

ผมก็เป็นคนเรียนได้ ​F หลายตัวด้วยจากมหาลัยรัฐเหมือนกัน แต่ผมก็ทำงานตั้งแต่เรียนปี 1 สอนพิเศษหลังเลิกเรียน 6 โมงถึง สามทุ่ม วันเสาร์อาทิตย์ตั้งแต่เช้า รับสอนตามบ้านวันนี้มีเก็บเงินสามล้านภายใน8ปีซื้อรถให้พ่อแม่ด้วยเงินสดบ้าน1หลังใช้เวลาทั้งหมด13ปี ทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องมีความมุ่งมั่นและตั้งใจ มีเวลาเที่ยวกับเพื่อนดูหนังไปต่างจังหวัด เราหาเงินได้เท่าไหร่ต่อเดือนมันก็ส่วนนึง แต่เราเก็บได้เท่าไหร่ต่างหากที่สำคัญกว่า ทำงานเพิ่มวันล่ะ 3-5 ชั่วโมงต่อวัน เสาร์อาทิตย์เต็มวัน มันย่อมมีรายได้มากกว่าคนที่ทำงานจันทร์ถึงศุกร์

ที่สำคัญงานที่สองต้องเหมาะสมกับความสามารถของตัวเอง ทุกคนมีเวลา 168 ชั่วโมงต่อสัปดาห์เท่ากัน อยู่ที่จะใช้อย่างไรให้เหมาะสม เรื่องแฟนนี่ตัดทิ้งไปได้เลย ใครมาคบด้วยซักพักก็ไป เพราะเวลาที่เหลือมันไม่พอต่ออีกฝั่งหนึ่ง ตอนแรกๆก็เข้าใจทุกคนแหละ ซักพัก เหตุผลจะเริ่มเข้าแทนที่กฏเกณฑ์

ผมมีคติอยู่ข้อเดียวครับ ทำทุกอย่างให้พ่อแม่ก่อน เพราะตอนเราเด็กๆ พ่อแม่นี่แหละทำทุกอย่างให้เราโดยไม่หลังผลตอบแทน เคยทำงาน 100 ชั่วโมงต่อสัปดาห์ทำได้แค่ 3 อาทิตย์ เกือบตายเลย สังขานเริ่มไม่ให้

การวางแผนชีวิตของตัวเองนี่สำคัญมาก มันต้องมีความเป็นไปได้ที่จะทำ ไม่งั้นมันจะเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ เริ่มจากเล็กๆจนชำนาญแล้วค่อยๆโต เพราะผมเป็นคนที่ลงทุนกับความพยายาม ไม่ใช้เงินลงทุนเพราะไม่มี มันอาจจะมีเงินเก็บตามเป้าหมายช้าหน่อย แต่พอวันนี้มันก็มีตามที่เราหลัง ไม่ได้หวังเงินเก็บ แต่หลังว่าจะทำเพื่อพ่อแม่ วัตถุประสงค์ง่ายๆพอคิดแล้วก็เริ่มวางแผนและลงมือทำครับ

กกกกกกกกกกกกกก

ผมทำงาน บริษัท มา 13 ปี เงินเดือนล่า 12,200บาท ติดหนี้ ไม่มีเงินเก็บ.สักกะบาท มีพอกินพอใช้ เกือบไม่ชนเดือน
แต่ในใจคิดมาตลอด หางานทีสองทำเสริมรายได้ ลองผิดลองถูกในอาชีพเสริมอยู่หลายอย่าง ก็พอมีกินดีขึ้นมาหน่อย แต่ไม่เยอะทำไหร่
ก็เปลี่ยนมาเรื่อยๆ ในที่สุด สวรรค์ก็เห็นใจ ไปจับถูกทาง ใช้เวลา 3ปี มีเงินเก็บเป็นล้่านแล้วนะตอนนี้ พึ่งลาออกจากงาน เมื่อวันที่ 7 ตค 56 นี้เอง ออกมาทำเต็มตัวแล้ว ตั้งเป้าหมายเริ่มเก็บ ล้านที่สองแล้ว.

++++ พอสรุปได้ ว่า การที่ตัวผมเองมีเงินล้านได้นั้น คือ ตั้งเป้าหมาย กำหนดให้ชัดเจน
1. กำหนดเป้าหมาย รายปี จะเก็บเงินเท่าไหร่
2. แตกย่อย ออกไป รายเดือน เก็บเท่าไหร่
3. ชอยเป็น อาทิตย์ เก็บให้ได้เท่าไหร่

การซอย ย่อย ๆ ทำให้เรา ไปถึงเป้าหมายเร็ว จึงทำให้เรามีกำลังใจ ในการเก็บ.

เมื่อเป้าหมายชัดเจนแล้ว ก็เก็บเงินตามนั้น ควบคุมอารมณ์ ไม่ให้ใช้เงินเกินตัว ไม่งั้นจะไปหยิบเอาเงินในส่วนที่เราเก็บออกใช้ ก็จะไปไม่ถึงเป็าหมาย

+++ ธุรกิจ ที่ผมทำ รายได้ดีมาก ตกเดือนละ แสนห้าหมื่น
+++ 2 ปีแรก ไม่ได้มีการบริหารการเงิน ดังที่กล่าวมา ยอดขายรวมประมาณ สามล้านกว่า ๆ แต่เก็บ ได้ แค่ สามแสน มันน้อยมาก ๆ
++++ พอปี ที่ 3 ได้ซื้อหนังสือ มาอ่านหลายเล่ม เช่น เขาเก็บเงินอย่างไรให้รวย และอีกหลายเล่ม ที่มีการสอนการบริหารการเงิน ที่เด็ดสุดที่นำมาใช้ จนทุกวันนี้ คือ นิทานโบราณ เรื่อง (( เศรษฐีแห่งบาบิโลน ) หาอ่านได้ ใน google. ) อันนี้ใช้ได้จริง แต่ทำได้ยากมาก แรก ๆ ก็ทำไม่ค่อยได้ ฝึกจิตบ่อย ๆ ก็สามารถควบคุมอารมณ์ การใ้ช้เงินได้ ปีที่ 3 นี้เอง สามารถเก็บ ได้ ถึง 7แสนบาทเลยทีเีดียว รวมกับ 2 ปีก่อน ก็ครบล้านพอดี

++++สุดท้าย จึงลาออกจากมนุษย์เงินเดือน มาเป็นเจ้าของธุรกิจเล็ก ๆ ของตัวเองมา 1เดือนแล้ว อิ ๆ

(( ปล.อย่า สร้างหนี้ เด็ดขาด ไม่งั้น ถุงเงินรั่วแน่ ๆ )) เมื่อเก็บได้ตามเป้าหมายแล้ว จึงค่อยไปซื้อสิ่งของที่อยากได้ทีหลัง จะทำให้เราไม่เดือดร้อน (( ตอนที่ยังไม่มี แล้วไปซื้อบ้านซื้อรถ อันนี้ถ้าไม่รุ่ง จริงรวย ยากครับ.))

+++ เอาเข้าจริง พอมีเงินแล้ว ใจผมเอง ก็ไม่อยากได้อะไรเลย มันอิ่มมันพออยู่ในใจเราแล้วครับ ก็ยังใช้ของเก่าที่ยังได้อยู่ไปเรื่อย ๆ เขาออกรถป้ายแดงกัน ผมยังขี่รถเก่า เมื่อ 17ปีที่แล้วอยู่เลย ผมดูแลรักษามันอย่างดี .
ขอให้ทุกคนโชคดีครับ.

มันอยู่ที่การวางเป้าหมาย วางแผน และการดำเนินชีวิต ตั้งแต่เริ่มต้น ที่เอาไปเทียบกัน แล้วเปรียบไม่ได้ เพราะการวางแผนที่ไม่ชัดเจนนะ ผมว่า

เรามีครอบครัวที่ต้องส่งเสียหลายคน และพื้นฐานการเป็นอยู่มันไม่เหมือนกัน
ใช่ว่าจะทำกันได้ทุกคน แต่ทว่าแล้วทำได้อย่างนั้นมันก็ดี

ไม่มีเงินเก็บเลย ทำงาน9ปีให้แม่หมดเงินเดือน15000ตอนนี้ออกงานมา3ปีทำงานเดือนละ5วัน สบายๆไม่เดือดร้อน ใช้ชีวิตพอเพียง มีบ้าน2หลัง รถ2คัน ตอนนี้อายุ40แล้ว ไม่ต้องเป็นลูกจ้างใคร ทำงานตอนแรกอย่าใช้เด็กได้เงินเดือนเหมือนไก่ได้พลอยเชื้อผม

เมื่่อได้อ่านแล้ว ก็อยากแสดงความคิดเห็นบ้าง ทํางานได้

มันขิ้นหลายอย่างคับ เเต่สิ่งที่สําคัญที่สุดคีอกําลังไจไม่จากเเฟนหรีอคนรอบข้างครอบครัวคับ เเละความสุขของเราด้วยคับ ถ้าขาดตรงนี้ไปยังไงก็มีเงินพันล้านก็ไม่มีความสุขคับ

แลกกับการไม่มีเพื่อนและสังคม ผมไม่เอาดีกว่าครับ เรื่อยๆ พอมีพอกิน เหลือไม่มาก แต่ไม่มีหมด เพื่อนพร้อม สาวพร้อม คู่ขนานกันไป มีความสุขมากกว่าครับ

มีเท่าไหร่สุดท้ายก็เอาไปไม่ได้อยู่ดี

ประเด็นของการเก็บเงินได้หลักล้านของ case นี้คงอยู่ที่
เงินเดือนเป็นหลักเลย เงินเดือนเป็นแสนบาท นี่เอง

ถ้าเป็นผมหรือใครๆหลายคนได้เงินเดือนขนาดนี้ก็คงสามารถเก็บได้ไม่ยาก

แต่ถ้าคุณลองอยู่ในหน่วยงานราชการหรือหน่วยงานที่เขาให้เงินเดือนแค่หมื่น-สองหมื่นบาท กว่าจะเก็บเงินไปถึงหลักล้านบาทนั้น คงใช้เวลาเกือบ 20 ปี ( ถ้าเก็บเดือนละ 5,000 บาท ) แต่คุณรับเป็นแสนบาท กิน-ใช้ สัก 25,000 บาทต่อเดือน และอีก 75,000 บาทก็เก็บทุกเดือน ทำอย่างนี้ไม่เกิน 2 ปีก็มีเงินเก็บเกือบ 2 ล้านบาทแล้วครับ .....

ถ้าไม่มีภาระไม่มีหนี้ ไม่มีครอบครัว ใครๆ ก็ทำได้ ครับ ไม่ได้โม้ แต่ ส่วนมากจะเป็น หนี้ ไง

บางครั้งบทความที่ดูเหมือนจะให้กำลังใจ สร้างกำลังใจให้คนที่กำลังท้อก็ดูไกลเกินเอื้อมของคนที่ได้อ่าน 99% ผมเองก็ไม่เข้าใจบทความประเภทนี้ เหมือนบทความขายตรงหลาย ๆ บทความ

รุ่นพี่ผม เงินเดือนแสนกว่า...เมียก็แสนกว่า ตอนนี้มีหนี้ล้านกว่าๆๆ บ่นทุกวัน รายได้เยอะก็ไม่แน่ว่าจะมีเงินเก็บเยอะครับ..

ทำงานมา 10 ปีแล้วคับ ชีวิตรุ่มๆดอนมาตั้แต่เด็กลำบากแท้ ปัจจุบัญ สามล้านแล้วคับ หนี้นะไม่ใช่เงินเก็บ เซ็งเป็ด

จะดีกว่านี้หากไม่นำเงินไปฝากเก็บแค่ในธนาคาร แต่ควรนำไปลงทุนจะได้ออกจากสนามแข่งหนู่ หรืองานประจำ เพื่อปลดปล่อยตัวเองให้มีอิสระภาพ

ผมทำงานมา20ปี มีหนี้4.5ล้าน ยังไม่หมดหวัง ทำอาชีพอะไรก็ได้ที่ไม่ผิดกฎหมาย ไม่ผิดศิลธรรม ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ทำไปเถอะจะมีความดีอยู่ในตังของมันเอง ไม่ต้องไปตกนรกใช้กรรมอีกไม่รู้ว่าจะหมดเมื่อไหร่ ทำความดีเเล้วความดีจะอยู่คู่เรา ถึงเเม้จะลำบากบ้างก็ต้องอดทนเพราะเป็นกรรมในอดีตชาติ ตั้งหน้าใช้กรรมเก่าให้หมดไม่สร้างกรรมใหม่ก็เพียงพอ มีธรรมเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ เป็นเครื่องให้หลุดพ้นจากกองทุกข์

เส้นชีวิต ลิขิตมา ฟ้ากำหนด จะตรง-คด เดินไป ใช่ต้องถึง จะดี-ชั่ว ตัวตนควรคำนึง เดินให้ถึง เร็ว-ช้า ท้ายสุดพบจบเหมือนกัน นั้นเรื่องจริง ขอชมชอบนอบน้อม พร้อมคำนับ ผู้กำชับตัวตน ค้นจุดหมาย จากวันเกิด เชิดชูตา มามากมาย ชีพสลาย ใจ-กาย นำ ทำกรรมดี โลกใบนี้ ยกย่องคุณ ต่อทุนไปใสโลกหน้า ฟ้าสุขจริง

คห ที่ #20 "มีเท่าไหร่สุดท้ายก็เอาไปไม่ได้อยู่ดี"

แต่ก่อนที่คุณจะไปมันต้องใช้เงินในการดำรงชีวิตนะครับ

ยินดีด้วยครับ

เท่าที่อ่านดูนะ ผมว่าประเด็นมันอยู่ที่ความพยายามหาความรู้ พัฒนาตัวเองมากกว่านะครับ เป็นการวางแผนชีวิตที่ดีมาก จนสามารถมีเงินเดือน มีเงินเก็บขนาดนี้ น่ายกย่องในความมีวินัยในการอดออมครับ

ขอบคุณที่ทำให้มนุษย์เงินเดือนอย่างเรามีกำลังใจในการทำงาน....ขอบคุณครับ

มีเงินแล้วก็ใช้เงินหาเงิน ใช้เงินทำงานแทน

โม้ๆๆๆๆๆ