PP962
|
ตอนนี้อายุ 38 ปี ตกงานมาหลายเดือนแล้วค่ะ ยังไม่มีวี่แววได้งานเลย แต่ที่แย่กว่านั้นก้อคือ ต้องจ่ายค่างวดรถและค่าใช้จ่ายของที่บ้าน รวมแล้วเดือนละประมาณ 20000 บาท จึงอยากขอคำแนะนำหรือไอเดียจากทุกท่านว่าในระหว่างที่ยังไม่มีงานทำนี้ควรทำอะไรเองดีหรืองานอะไรดีที่จะสามารถจ่ายค่าใช้จ่ายต่างๆได้ ปัจจุบันมีรถยนต์อยู่ค่ะนำมาใช้ประโยชน์อย่างไรดีค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
หาขายของตามตลาดนัดครับ หรือที่บ้านพอจะมีม้วนเทป / ซีดี มั้ยครับ ผมรับซื้ออยู่ อาจจะพอเป็นค่าใช้จ่ายได้บ้างครับ
|
|
|
|
|
|
ฺำำBee
|
หาขายของตามตลาดนัดครับ หรือที่บ้านพอจะมีม้วนเทป / ซีดี มั้ยครับ ผมรับซื้ออยู่ อาจจะพอเป็นค่าใช้จ่ายได้บ้างครับ// ขอนับถือน้ำใจเลยค่ะ
สู้ๆ ค่อยๆ คิด เป็นกำลังใจให้นะคะ
|
|
|
|
|
|
|
เคยถูกปลดออกจากงานเป็นเพราะไม่ถูกกับคนของเจ้าของ ตอนนั้นไม่อยากทำงานหรือเป็นลูกจ้างใคร เพราะเจ็บใจตรงที่ว่า ค่าของคนอยู่ที่คนของใคร ตอนนั้นตกงานทั้ง 2 คน กลุ้มใจมากโกรธแค้นทุกคนที่ทำให้ตกงานรวมถึงเจ้าของกิจการที่ทำงานด้วย แต่เราลืมไปว่า คนเราถ้าไม่ตกลงมาก็จะไม่รู้ถึงความเจ็บปวด แต่สิ่งที่ได้มาจากการตกงานคือ ประสบการณ์การณ์ที่ไม่มีวันลืม เราขายของทุกอย่าง ตั้งแต่ขายของแบบทุกอย่าง 25 บาท ขายก่อนพวกที่ขายตามตลาดนัดทุกอย่าง 20 บาท จนมีพวกมาเลียนแบบ ก็ได้พบพี่ที่ขายเสื้อยืดแนะให้ขายเสื้อยืด ตอนแรกก็รับจากแกราคาตัวละ 50 บาท เอามาคัดจำหน่ายตั๋วละ 99 หรือ 79 บ้าง ถ้าเหลือเยอะก็เอาลดเพื่อเอาทุนคืน เป็นเสื้อยืดตกเกรด ไม่ใช่มือสอง หลังจากนั้นก็เที่ยวหาความรู้จากพ่อค้าแม่ค้าตามตลาดนัดที่เรารู้จัก จนรู้อะไรหลายอย่างรวมถึงหาแหล่งเอาเอง ตลาดโบ้เบ้ถ้าคุณเดินหาของเองคุณจะได้สินค้าราคาที่ไม่สูงเกินมาขายได้ ถ้าจะขายของขายเสื้อขอแนะให้ขายเสื้อยืดของสุภาพสตรีไม่ว่าแบบสำหรับคนมีอายุหรืออายุน้อย อันดับต่อมาควรหาตลาดนัดที่คนเดินเยอะ แต่สิ่งที่สำคัญที่อยากแนะคือ อย่าอายกับชีวิตการเป็นพ่อค้าแม่ค้า แต่มันจะช่วยบรรเทาปัญหาให้ได้เยอะ ได้รู้จักคนมากมาย แต่อย่าลืมคุยกับพรรคพวกเก่าที่พอช่วยได้ เพื่อช่วยหางานประจำให้เราบ้างแม้เงินเดือนมันจะน้อยกว่าเดิม ที่เขียนมาบอกเพราะว่า ขนาดเราอายุ 47 ปี แล้วยังสามารถกลับมาทำงานได้อีก อย่าท้อ ถอยได้แต่ต้องเดินหน้าต่อไป นึกถึงสิ่งดีต่างๆ ไม่ว่าพ่อแม่ หรือครอบครัวของเราจะทำให้เราลุกขึ้นสู้ได้ เราเคยเจอเพื่อนที่เคยทำงานไม่ว่าเป็นหัวหน้าเพื่อนร่วมงานลูกน้องมาเห็นเราขายของ ถามว่าอายไหม อาย แต่ต้องแสดงให้เขาเห็นว่า เราไม่อดตายเว้ย เราก็มีงานของเราทำ ถึงแม้มันจะไม่สบายเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ภูมิใจ สู้ต่อไปสู้เพื่อคนที่เรารัก สู้เพื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีๆสำหรับเราและคนที่เรารักทุกคน นี้คือสิ่งเราท่องไว้ในใจเสมอแม้ทุกวันจะได้ทำงานตามที่เราเคยทำแล้ว และ จะไม่ประมาณต่อชีวิต และอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ใจเราสงบคือการสวดมนต์ จะช่วยได้มาก ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนทุกผู้นามที่ตกงานให้สู้ต่อไปอย่าท้ออย่าถอย ถอยได้ล้มได้แต่ต้องสู้ต่อไป ปล. ถ้าอยู่ในกรุงเทพ แนะให้หาที่ขายของตามตึกทำงานที่มีคนเยอะจะดี
|
|
|
|
|
|
-l-
|
ลดหนี้ ขายรถทิ้งหากไม่จำเป็นต้องใช้ และตั้งหน้าตั้งตาสมัครงาน ถ้าไม่เลือกงานก็น่าจะได้งานทำเร็วๆนี้
|
|
|
|
|
|
ดอน
|
รถยนต์ชื้อมาแล้วต้องหาผลประโยชน์จากมันให้ได้ แต่ถ้าชื้อมาแล้วมาเป็นภาระ ก็ขายไปซะ เมื่ออะไรดีขึ้นแล้วค่อยชื้อใหม่ก็ได้
|
|
|
|
|
|
ม้าอินทร์
|
สู้ๆ นะคะ หาอะไรมาขายดีกว่า อย่าไปเป็นลูกน้องคนอื่นเลย อยางหนูก็อายุ 36 ลาออกจากบริษัท j ที่ขายมือถือมา 2 ปีแล้ว ทำที่นี่มา 9 ปีอยู่กับมือถือมาตลอด ไม่รู้จะไปทำอะไร ออกมาก็เลยเอาเงินเก็บ50000ที่มีอยู่พร้อมกับทองอีก 4 บาท มาเปิดร้านมือถือ เล็ก ๆ ของตัวเอง ถึงมันจะลุ่ม ๆ ดอน ๆ แต่ก็มีความภูมิใจที่มันเป็นกิจการของเรา ไม่ต้องมีใครมาบังคับ กับยอดขาย เอาประสบการณ์ที่เค้าสอนเรามา มาปรับใช้กับกิจการของตัวเอง ภาระขอหนูก้อ คือ ลูก ชาย 2 คน ผ่อนบ้าน อีก 1 หลัง ค่าใช้จ่ายมากพอสมควร แต่ก็สู้กัน 2 คนผัวเมืย เหนื่อยท้อ ก็หันไปมองคนตัวเล็ก ๆ ทั้ง 2 กำลังใจก็กลับมา ทะเลาะกันบ่อยบ้าง สามีก็เอาของไปขาย ตามคลองถม ช่วยกัน ก็เลยอยากบอกพี่ว่า อย่าท้อ เราอายุมาก บางทีหาคนจ้างลำบาก ด้วยเหตุผลว่า อายุเรา ถ้ายังไม่รู้จะทำอะไร ก็ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ หา ค่อย ๆ ทำ อย่าท้อนะคะ แต่อยากให้ทำอะไรที่เรารัก ที่เราสนใจที่สุด เช่นทำอาหารเก่ง ก็ลองหาสูตรขนม หรือ ข้าวกล่อง ทำดู เป็นต้น สู้ ๆ นะคะ พี่ หนูกับครอบครัวเป็นกำลังใจให้
|
|
|
|
|
|
นิพนธ์
|
ปัญหาอยู่ที่รายจ่ายอย่างเดียวหรือเปล่าละครับ อายุไม่ใช่น้อยแล้วแต่ก็ไม่ได้มากอะไร มองในมุมดีๆ อายุเยอะน่าจะมีประสบการณ์ตรงสำหรับงานที่ต้องการ ผมอยากแนะนำอย่างนี้ว่า 1เรื่องเงินที่คุณต้องใช้จริงๆแล้วจบที่เท่าไหร่ต่อเดือน รวมทุกอย่างที่ต้องการ 2คุณมีความต้องการทำงานอิสระบ้างไหม หรือ อยากทำงานในระบบ 3คุณมีใจอยากทำงานให้ประสบความสำเร็จที่เป้าหมายอะไร เงินเยอะ มีความสุขกับชีวิต พอมีพอกิน เรื่อยๆ หรือ อะไรกันแน่ 4คุณจะพยายามได้เต็มที่กี่ปีสำหรับทางเลือกที่จะเลือกทำ คำถามเหล่านี้หากตอบดีๆให้กับตัวเองจะช่วยเป็นตัวเลือกให้คุณหางาน หรือ หาอาชีพ สำหรับตัวคุณเองได้นะครับ อยากบอกว่าหากภาระไม่มาก การแค่มีพอดีๆ ก็น่าจะทำให้ไม่เครียดจะดีกว่าไหมสำหรับการเริ่มต้นอีกครั้ง เมื่อไฟมันติดแล้วค่อยเดินหน้าลุยก็ยังพอมีแรง 
|
|
|
|
|
|
dadaja
|
q*073สู้ๆน่ะค่ะ ตอนนี้เราก็สู้เหมือนกันเราจะผ่อนของให้หมดเป็นอย่างๆ ไปก่อน ตอนนี้ ก็ไม่มีผ่อนอ่าไรแล้วแต่ตอนนี้กำลังซื้อรถยนต์อยู่ เพื่อจะนำไปใช้ เพื่อเดินทางขายของตามตลาดนัด คนที่เดินเยอะ เราทำงานจัน-เสาร์ แต่วันเสาร์เลิกเที่ยง เราใช้เวลาว่างตรงนี้ตั้งแต่เวลาบ่ายโมง ไปตั้งขายของที่ตลาด ส่วนวันธรรมดาก็ทำงานปกติ ขายเสื้อผ้ามือ2 ได้เงินดีมากๆค่ะ ยอมรับเลย แต่ก็ยังไง ก็ต้องทำงานเพื่อลูก สิ้นเดือนมา รับเงินเดือน ส่วนเสาร์-อาทิตย์หารายได้พิเศษทำคือขายของตามตลาดนัด รับรองว่ารุ่งแน่นอนค่ะ
|
|
|
|
|
|
อึดถึกทน
|
ต้องประหยัดค่าใช้จ่าย ประเมินสถานการณ์ว่าน่าจะนานไหม กินให้น้อยลงสมัครไปเรื่อยๆอย่าท้อ หันไปหาคนรุ้จักให้ช่วย ฝากงาน อย่าอาย สู้นะ
|
|
|
|
|
|
JIDAPA
|
ลองอาชีพนี้ดูไหมค่ะ ไปฝึกอบรมการนวดแผนไทย รายได้ดีนะค่ะ ถ้าเราได้นวดแขกนอกจากจะได้ค่ามือแล้ว ยังได้ทิป ถ้าอยู่ในเขตกรุงเทพ มีเงินเดือน+ค่ามือ+ทิป เคยคุยกัยพี่รู้จักกันแกบอกว่าแค่ ทิปวันหนึ่งแกได้ 300-500 บาท เลยค่ะ อันนี้ยังไม่รวมค่ามือ เงินเดือน บางที ถ้าเราเชียร์แขกให้ซื้อสินค้าในร้านเกี่ยวกับ สปา หรือ นวด ก็ได้ค่าคอมอีกค่ะ ตอนนี้ขาดหมอนวดเยอะเลยค่ะ เขาไม่จำกัดอายุด้วยนะค่ะ ตังเองขนาดมีงานประจำยังไปเรียนนวดไทยเลยค่ะเผื่อวันหนึ่งชีวิตไม่แน่นอนกับงานประจำค่ะ ตอนนี้หลังเลิกจากงานประจำก็ไปนวดไทย ก็มีเงินพิเศษประมาณ 3000-5000 บาท ต่อเดือน
|
|
|
|
|
|
|
|
ป้าวาด
|
ให้กำลังใจ สู้ๆ ค่ะ งานกินเงินเดือนคงจะหาลำบากเพราะอายุเยอะแล้ว ลองขายของตามตลาดนัดดูค่ะ พวกของกินประเภททอดมัน ไก่ทอด ทำน้อยๆ ก่อน ขายดีค่อยทำเยอะค่ะ หนักเหมือนกันกับรายจ่ายเดือน 20000 อดทนน่ะค่ะ เข้าใจค่ะว่าอารมณ์นี้เป็นแบบไหน โชคดีค่ะ
|
|
|
|
|
|
สู้สู้
|
แนะนำให้ขายของกินนะคะ เน้นว่า ของกินเป็นหลัก เพราะโดยสภาพเศรษฐกิจตอนนี้ คนเราจะรัดเข็มขัดขนาดใหน แต่ก็ต้องกินทุกวัน ถ้าหากมีทุนเยอะ บ้านติดถนนใหญ่ หรือ อยู่ในเขตชุมชน ลองเปิดเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง หรือ ข้าวแกงก็ได้คะ แต่หากมีทุนน้อย จำกัดละก็ แนะนำว่าขายของตลาดนัดนะคะ เป็นพวกปิ้งๆย่างๆ จะดูน่ากินมากคะ เช่น หมูสะเต๊ะ ปลาหมึกย่าง ของจำพวกนี้ ไม่จำเป็นต้องทำเป็นตั้งแต่แรก เราสามารถหาเปิดสูตรได้จาก กูเกิล แล้วนำมาดัดแปลงคะ เพราะทุกวันนี้ ดิฉันก็เจอพิษเศรษฐกิจเหมือนกัน กลางวันทำงานบริษัท กลางคืนเป็นแม่ค้า ตลาดนัดถนนคนเดิน แต่โชคดีที่บริษัทอยู่กันเป็นแบบครอบครัว เข้าใจ เห็นอกเห็นใจลูกน้อง และสนับสนุนในการหารายได้เสริม การขายของกินก็ดีตรงที่มีทุนหมุนเวียนทุกวันนะคะ หากค่าใช้จ่ายต่อเดือน 2หมื่น หาได้สบายๆเลยคะ เพราะอาชีพที่มีเงินมากที่สุด คือ ค้าขายคะ เป็นกำลังใจให้คะ
|
|
|
|
|
|
จริงจังนะ
|
แนะนำลองทำขาหมูขาย ตลาดนัดค่ะ มีแฟนเพื่อนเขาขายตลาดนัดทุกเสาร์อาทิตย์ ได้กำไร วันละ 1 พันคือกำไรนะคะ ขอย้ำ 1 พันบาทนะคะ ขายแค่ 3 ชั่วโมงเอง ซื้อแบบเขาเผาสำเร็จมา ปรุงน้ำแล้วก็ต้ม แค่นั้นเอง ถ้าคุณได้ขายตามตลาดนัด อาทิตย์นึงสัก 4-5 วัน ก็น่าจะพออยู่ได้นะคะ ส่วนช่วงที่ไม่ได้ขาย ก็หาอะไรทำขายเป็นอาชีพเสริมก็น่าจะดีค่ะ
|
|
|
|
|
|
ปาย
|
ขออนุญาตถาม อยากทราบว่าพอจะมีเงินเก็บบ้างมั๊ยคะ ถ้าไม่มีเงินเก็บเลย และไม่อยากขอจากทางบ้าน ให้เอาของที่คิดว่าขายได้ หรือ จำนำดอกเบี้ยต่ำๆ เพื่อนำเงินมาหมุนเวียนจ่ายระบบหนี้เสียก่อน แล้วถ้าเหลือเงินบางส่วน ก็นำมาลงทุน ค้าขายเล็กๆน้อยๆไปก่อน ค่อยๆ ตั้งสติ หาทำเลดีๆ อาจต้องลงทุนจ่ายค่าเช่าที่ตลาด คิดคำนวณรายจ่ายว่าเหลือคุ้มมั้ย ถ้าคิดจะขายของต้องสำรวจดูว่าในตลาดยังไม่มีใครขายอะไร แปลกๆใหม่ๆ กลุ่มลูกค้าแนวไหน ทำเลเป็นยังงัย ถ้าทำเลแถวมหาลัย ค่าที่จะแพง พวกเสื้อผ้าจะเยอะไม่แนะนำ กลัวทุนจะจมเพราะแฟชั่นมาไวไปไว แต่ถ้าเป็นอาหารแนะนำเรื่องผลไม้เป็นแพ็คสำเร็จรูปเพราะนักศึกษาอยู่หอไม่ค่อยปอกเองเอาอาหารแบบทานง่ายๆ และผลไม้สามารถตัดแต่งส่วนที่เสียทิ้งได้/ แต่ถ้าคิดจะเป็นแม่ค้าต้องอดทน ยิ่งช่วงนี้หน้าฝนลำบากมากๆเลย ยังงัยก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
|
|
|
|
|
|
บิวส์
|
เคยถูกปลดออกจาก งานเป็นเพราะไม่ถูกกับคนของเจ้าของ ตอนนั้นไม่อยากทำงานหรือเป็นลูกจ้างใคร เพราะเจ็บใจตรงที่ว่า ค่าของคนอยู่ที่คนของใคร ตอนนั้นตกงานทั้ง 2 คน กลุ้มใจมากโกรธแค้นทุกคนที่ทำให้ตกงานรวมถึงเจ้าของกิจการที่ทำงานด้วย แต่เราลืมไปว่า คนเราถ้าไม่ตกลงมาก็จะไม่รู้ถึงความเจ็บปวด แต่สิ่งที่ได้มาจากการตกงานคือ ประสบการณ์การณ์ที่ไม่มีวันลืม เราขายของทุกอย่าง ตั้งแต่ขายของแบบทุกอย่าง 25 บาท ขายก่อนพวกที่ขายตามตลาดนัดทุกอย่าง 20 บาท จนมีพวกมาเลียนแบบ ก็ได้พบพี่ที่ขายเสื้อยืดแนะให้ขายเสื้อยืด ตอนแรกก็รับจากแกราคาตัวละ 50 บาท เอามาคัดจำหน่ายตั๋วละ 99 หรือ 79 บ้าง ถ้าเหลือเยอะก็เอาลดเพื่อเอาทุนคืน เป็นเสื้อยืดตกเกรด ไม่ใช่มือสอง หลังจากนั้นก็เที่ยวหาความรู้จากพ่อค้า แม่ค้าตามตลาดนัดที่เรารู้จัก จนรู้อะไรหลายอย่างรวมถึงหาแหล่งเอาเอง ตลาดโบ้เบ้ถ้าคุณเดินหาของเองคุณจะได้สินค้าราคาที่ไม่สูงเกินมาขายได้ ถ้าจะขายของขายเสื้อขอแนะให้ขายเสื้อยืดของสุภาพสตรีไม่ว่าแบบสำหรับคนมีอายุหรืออายุน้อย อันดับต่อมาควรหาตลาดนัดที่คนเดินเยอะ แต่สิ่งที่สำคัญที่อยากแนะคือ อย่าอายกับชีวิตการเป็นพ่อค้า แม่ค้า แต่มันจะช่วยบรรเทาปัญหาให้ได้เยอะ ได้รู้จักคนมากมาย แต่อย่าลืมคุยกับพรรคพวกเก่าที่พอช่วยได้ เพื่อช่วยหางานประจำให้เราบ้างแม้เงินเดือนมันจะน้อยกว่าเดิม ที่เขียนมาบอกเพราะว่า ขนาดเราอายุ 47 ปี แล้วยังสามารถกลับมาทำงานได้อีก อย่าท้อ ถอยได้แต่ต้องเดินหน้าต่อไป นึกถึงสิ่งดีต่างๆ ไม่ว่าพ่อแม่ หรือครอบครัวของเราจะทำให้เราลุกขึ้นสู้ได้ เราเคยเจอเพื่อนที่เคยทำงานไม่ว่าเป็นหัวหน้าเพื่อนร่วมงานลูกน้องมาเห็นเราขายของ ถามว่าอายไหม อาย แต่ต้องแสดงให้เขาเห็นว่า เราไม่อดตายเว้ย เราก็มีงานของเราทำ ถึงแม้มันจะไม่สบายเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ภูมิใจ สู้ต่อไปสู้เพื่อคนที่เรารัก สู้เพื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีๆสำหรับเราและคนที่เรารักทุกคน นี้คือสิ่งเราท่องไว้ในใจเสมอแม้ทุกวันจะได้ทำงานตามที่เราเคยทำแล้ว และ จะไม่ประมาณต่อชีวิต และอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ใจเราสงบคือการสวดมนต์ จะช่วยได้มาก ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนทุกผู้นามที่ตกงานให้สู้ต่อไปอย่าท้ออย่าถอย ถอยได้ล้มได้แต่ต้องสู้ต่อไป ปล. ถ้าอยู่ในกรุงเทพ แนะให้หาที่ขายของตามตึกทำงานที่มีคนเยอะจะดี ชอบจังครับ สู้ต่อไปครับ เป็นแรงผลักดันให้ใครได้อีกหลายๆ คน
|
|
|
|
|
|
สู้
|
เพื่อนเราหลายคนขายตรง...ขายประกันอะไรประมาณนี้... มันอดทน+ซื่อสัตย์+บริการดี.. ทุกวันนี้มีรายได้ดีกว่ากินเงินเดือนอย่างเราอีก  ลองดูสิไม่เสียหายอะไร...
|
|
|
|
|
|
สู้ots
|
สู้ๆ อย่ายอมแพ้ อะไรที่มีทำไปก่อน ไม่เดือนน้อยกว่าเดิมไม่เป็นไร ขอให้เคลียร์ปัญหาเฉพาะหน้าก่อน พอเริ่มลงตัว ค่อยลองส่งใบสมัครไปที่ใหม่ดู หรือจะลองหาพวกแฟรนไซน์ธุรกิจดูก็ได้ถ้าพอมีทุน และ เบื่อการทำงานบริบัท
|
|
|
|
|
|
สุรเชษฐ์
|
อันนี้เทพครับ ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆประสบการณคุณ qwax2551
เคยถูกปลดออกจากงานเป็นเพราะไม่ถูกกับคนของเจ้าของ ตอนนั้นไม่อยากทำงานหรือเป็นลูกจ้างใคร เพราะเจ็บใจตรงที่ว่า ค่าของคนอยู่ที่คนของใคร ตอนนั้นตกงานทั้ง 2 คน กลุ้มใจมากโกรธแค้นทุกคนที่ทำให้ตกงานรวมถึงเจ้าของกิจการที่ทำงานด้วย แต่เราลืมไปว่า คนเราถ้าไม่ตกลงมาก็จะไม่รู้ถึงความเจ็บปวด แต่สิ่งที่ได้มาจากการตกงานคือ ประสบการณ์การณ์ที่ไม่มีวันลืม เราขายของทุกอย่าง ตั้งแต่ขายของแบบทุกอย่าง 25 บาท ขายก่อนพวกที่ขายตามตลาดนัดทุกอย่าง 20 บาท จนมีพวกมาเลียนแบบ ก็ได้พบพี่ที่ขายเสื้อยืดแนะให้ขายเสื้อยืด ตอนแรกก็รับจากแกราคาตัวละ 50 บาท เอามาคัดจำหน่ายตั๋วละ 99 หรือ 79 บ้าง ถ้าเหลือเยอะก็เอาลดเพื่อเอาทุนคืน เป็นเสื้อยืดตกเกรด ไม่ใช่มือสอง หลังจากนั้นก็เที่ยวหาความรู้จากพ่อค้าแม่ค้าตามตลาดนัดที่เรารู้จัก จนรู้อะไรหลายอย่างรวมถึงหาแหล่งเอาเอง ตลาดโบ้เบ้ถ้าคุณเดินหาของเองคุณจะได้สินค้าราคาที่ไม่สูงเกินมาขายได้ ถ้าจะขายของขายเสื้อขอแนะให้ขายเสื้อยืดของสุภาพสตรีไม่ว่าแบบสำหรับคนมีอายุหรืออายุน้อย อันดับต่อมาควรหาตลาดนัดที่คนเดินเยอะ แต่สิ่งที่สำคัญที่อยากแนะคือ อย่าอายกับชีวิตการเป็นพ่อค้าแม่ค้า แต่มันจะช่วยบรรเทาปัญหาให้ได้เยอะ ได้รู้จักคนมากมาย แต่อย่าลืมคุยกับพรรคพวกเก่าที่พอช่วยได้ เพื่อช่วยหางานประจำให้เราบ้างแม้เงินเดือนมันจะน้อยกว่าเดิม ที่เขียนมาบอกเพราะว่า ขนาดเราอายุ 47 ปี แล้วยังสามารถกลับมาทำงานได้อีก อย่าท้อ ถอยได้แต่ต้องเดินหน้าต่อไป นึกถึงสิ่งดีต่างๆ ไม่ว่าพ่อแม่ หรือครอบครัวของเราจะทำให้เราลุกขึ้นสู้ได้ เราเคยเจอเพื่อนที่เคยทำงานไม่ว่าเป็นหัวหน้าเพื่อนร่วมงานลูกน้องมาเห็นเราขายของ ถามว่าอายไหม อาย แต่ต้องแสดงให้เขาเห็นว่า เราไม่อดตายเว้ย เราก็มีงานของเราทำ ถึงแม้มันจะไม่สบายเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ภูมิใจ สู้ต่อไปสู้เพื่อคนที่เรารัก สู้เพื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีๆสำหรับเราและคนที่เรารักทุกคน นี้คือสิ่งเราท่องไว้ในใจเสมอแม้ทุกวันจะได้ทำงานตามที่เราเคยทำแล้ว และ จะไม่ประมาณต่อชีวิต และอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ใจเราสงบคือการสวดมนต์ จะช่วยได้มาก ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนทุกผู้นามที่ตกงานให้สู้ต่อไปอย่าท้ออย่าถอย ถอยได้ล้มได้แต่ต้องสู้ต่อไป ปล. ถ้าอยู่ในกรุงเทพ แนะให้หาที่ขายของตามตึกทำงานที่มีคนเยอะจะดี
|
|
|
|
|
|
หนู
|
แนะนำ รับจ้างถอนผมหงอก ค่ะ หรือนวดหน้า ตามบ้านเพราะเป็นการสร้างรายได้โดยไม่ต้องลงทุน
|
|
|
|
|
|
บ้า
|
ขายตรง ขายประกัน ครับ อาชีพสุจริต เปิดกว้างสำหรับทุกคน อย่าไปฟังคำคนที่เอาแต่ปฏิเสธ ดูถูกคุณด้วยสายตา เยาะเย้ย....เพราะที่สุดแล้ว คนที่ทำกับคุณเหล่านี้เขาก็ไม่เคยช่วยเหลืออะไรเวลาที่คุณเดือดร้อนสักครั้ง(อย่างเช่นตอนนี้) ถ้าคุณไม่ได้ไปปล้นจี้ใคร ไม่ได้หากินทุจริตใดๆ ไปลองทำเถอะครับ สู้ๆๆๆ ยังมีโอกาสอีกเยอะ
|
|
|
|
|
|
Orange123
|
อดทนนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ตอนนี้ก็มีอยู่แบบมีหวัง ให้กำลังใจตัวเอง ว่าวันข้างหน้ามีสิ่งที่ดีกว่ารออยู่ อย่าไปจมปลักกับความคิด มันจะเครียดจนเกิน พอเครียดเราก็จะทุกข์ หากชำระหนี้ไม่ได้ก็ลองปล่อยดู โดยการขอคำปรึกษาเจ้าหนี้(อาจเป็นธนาคารหรือบริษัทรถ) หากไม่มีเงินเก็บลองกู้เงินมาทำธุรกิจเล็กๆ น้อยๆ ย้ำนะคะว่าเล็กๆน้อยๆ อย่างเพิ่งคิดไปไกลว่าจะเอาให้รวย แต่ที่สำคัญที่สุดที่คุณต้องมีคือมีกำลัวใจให้ตัวเอง ศรัทธาในตัวเอง รักตัวเอง ความรักที่มีต่อตัวเองจะแผ่ไปหาคนในครอบครัวให้คลายทุกข์ลงได้บ้าง พอเรามีความสุข คิดดี มีกำลังใจก็จะเป็นแม่เหล็กดึงดูดสิ่งดีๆ กลับมาหาเรา จำไว้นะคะคิดบวกเรื่องบวกๆ ก็จะเกิดค่ะ
|
|
|
|
|
|
123
|
สู้สู้ค่ะเป็นกำลังใจให้นะคะ
|
|
|
|
|
|
Pk696
|
ก่อนอื่น ขอขอบคุณทุกท่านที่แวะเข้ามาอ่านและให้คำแนะนำ รวมถึงกำลังใจ ทำให้ได้ไอเดียและกำลังใจ ในการสู้ชีวิตเพิ่มขึ้นมากเลย ขอขอบคุณทุกท่านจิงๆค่ะ
|
|
|
|
|
|
หนูกี้
|
หนูก้อตกงานเหมือนกันอ่ะค่าอายุ25แตรป่วยเป็นไทรอยด์เป็นพิษ เจ็บออดๆแอ้ดๆแต่ก้อพยายามหางานอยู่ค่าแต่ร่างกายมันล้าไม่เหมือนเดิมแต่มีคนบอกว่าให้หาของขายเช่นกันติดที่หนูไม่มีทุน
|
|
|
|
|
|
มดช่า
|
ตกงานเหมือนกันค่ะตอนนี้อยู่ต่างจังหวัดค่ะกับบ้านไม่ได้เพราะไม่มีตังเลย แฟนเคยไปเป็นลูกจ้างที่อู่ซ่อมรถได้15วันกับโดนนายจ้างโกงค่าแรงแบบหน้าตาเฉย หลังจากนั้นดิฉันก็ไปรับจ้างทาสีที่ไซงานก่อสร้างก็มาโดนนายจ้างโกงค่าแรงไปอีกคนละ4000บาท ชีวิตฉันเหมือนนางเอกไมค่ะถูกกระทำไม่จบ แล้วหลังจากนั้นฉันก็ไปเป็นลูกจ้างแม่ค้าคนนึ่งฉันทำงานเต็มที่เพราะไม่ต้องการให้ใครมาว่า ว่าทำงานไม่เต็มที่แต่กับโดนเข้าตักตวงโดยการให้ทำงานเต็มที่ สับไก่จนมือปวมยืนจนขาแข็ง ผ่าตับไก่จนเจ็บมือแต่กับได้ค่าจ้างแค่วันละ120บาท แล้วเขาก็พูดกับเราว่าไม่ต้องคิดถึงค่าแรง คิดสะว่ามาช่วย ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำต่อไม ค่ะฉันต้องทำ เพราะฉันมีลูกอีก2คนที่ต้องรับผิดชอบชึ่งตั้งแต่ที่ฉันตกงานมายังไม่เคยได้ส่งตังไปให้ลูกเลยค่ะฉันต้องจ้างเขาเลี้ยงลูกของฉันเดือนละ5000เป็เวลา3เดือนแล้วที่ฉันต้องต่อสู้กับสิ่งพวกนี่ดิฉันแค่ต้องการเงินสักก้อนหนึ่งเพื่อที่จะไปลงทุนค้าขายได้อยู่กับลูกได้กลับไปอยู่บ้านของตัวเอง ขอแค่ยื่มก็ได้ค่ะ เพราะทุกวันนี้ฉันเหนื่อยมากและเครียดมากๆค่ะ ดิฉันจะทำไงดีค่ะ
|
|
|
|
|
|
ปรีชา
|
ถ้าคุณรู้สึกเบื่องานประจำ เบื่อที่จะต้องรับมือกับเจ้านาย หรือลูกค้าจอมโวยวาย เบื่อการเมืองภายในที่ทำให้เราไม่ก้าวหน้าสักที หรือรู้สึกแย่ที่เงินขาดมือ ชักหน้าไม่ถึงหลังคุณก็คงเป็นอีกคนหนึ่งที่อยากหารายได้เพิ่ม คุณอาจจะเคยทำ OT เคยเพิ่มวุฒิการศึกษาเพื่อปรับฐานเงินเดือน หรือย้ายงานใหม่ แต่เมื่อคุณย้อนกลับไปดู คุณอาจพบว่า สิ่งเหล่านี้ไม่ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตคุณจริงๆ ปัญหาเก่าๆที่ยังคงกลับมาหลอกหลอนคุณอยู่ดี วันหนึ่งคุณก็พบว่าคุณต้องทำธุรกิจ เพราะมันยั่งยืนกว่า และแก้ปัญหาเรื่องที่ว่ามาได้จริง แต่....!!!ทำไม? ต้องเป็นธุรกิจMLM... วันนี้เรามาหาคำตอบกัน ilovewellness.blogspot.com/2013/07/mlm.html?m=1
|
|
|
|
|
|
123
|
เคยตกงาน ลองไปขายเสื้อผ้ามือสองตามตลาดนัดก็พอขายได้ค่ะ แต่พอเสื้อผ้าหมดก็ต้องหาแหล่งนะคะ แต่เดี๋ยวนี้ได้งานทำแล้วค่ะ เคยท้อนะคะรายจ่ายเยอะมาก สามีหาคนเดียวไม่ไหว ลูกเรียนมหาวิทยาลัย ผ่อนรถ ผ่อนบ้าน โทร.หาคนที่รู้จักเคยทำงานด้วยกัน ก็ช่วยอะไรไม่ได้ เคยท้อเหมือนกันค่ะ สู้ ๆ นะคะ (สุดท้ายตนเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ)
|
|
|
|
|
|
เห็นใจ
|
ลองทำธุรกิจขายตรงดูนะครับ เช่น กิฟฟารีน หรือนีโอไไลท์ เห็นเขาทำแล้วรวยครับถ้าขยัน
|
|
|
|
|
|
สมชาย
|
หาทำเลเหมาะ ตั้งร้านขายกาแฟโบราณซิครับ ผมเห็นแถวบ้านคนซื้อกินกันเยอะครับ ถุงละ 25 บาท ไม่แพงดี น่าจาทำได้ ที่สำคัญลงทุนน้อยครับ ลงทุนหลัก 2 หมื่น น่าจาได้ครับ
|
|
|
|
|
|
ธวัชชัย
|
แนะนำ http://goo.gl/UFa8Pk ระบบของตัวเอง
|
|
|
|
|
|
@ thai massage
|
ใครตกงาน ติดต่อมานะ ถ้าหากต้องการทำงานจะประจำ หรือ พาททามได้ค่ะ ร้านนวดแผนไทย เท้า ไทย น้ำมัน อโรม่า เปิด 11.00-01.00 น. ถ.เพชรบุรี ซอย12
|
|
|
|
|
|
คนสู้ชีวิต
|
ตอนนี้เป็นไงดีขึ้น..พร้อมจะแชร์เพิ่มเติมให้เป็นกำลังใจสู้..ด้วยคะ...
|
|
|
|
|
|
มี๋
|
ผมมีม้วนเทปและซีดีอยากจะขาย เห็นว่าใครรับซื้อครับ อยู่ที่ไหน
|
|
|
|
|
|
สมชาย
|
ถ้ามันเร่งด่วนมากก้อลองสมัครขับแทกซี่เลยครับ ขับไปก่อนน่าจะมีรายได้พอทุเลาได้เยอะ
|
|
|
|
|
|
บงกชกร ศรีรักษา
|
ตกงานค่ะตอนนี้รำบากมากๆๆเพราะว่าต้องมีภาระหลายอย่างต้องส่งค่านมให้ลูกเดือนระ3000ค่ารถมอไซคเดือนระ3500ค่าห้องที่ค้างเขาไว้4600ยังม่ได้จ่ายไหนต้องส่งให้แม่เดือนระ3000
|
|
|
|
|
|
ฝ้าย
|
ใครที่ว่างงานหรืออยากมีรายได้เสริมฟังทางนี้ ที่สามารถใช่อินเตอร์เน็ตเป็นมาโปรโมทสินค้าให้ทางบริษัทรายได้ต่อสัปดาห์ 3,000-6,000 ช้าหมดอดน่ะค่ะ ติดต่อ Line:fs44300
|
|
|
|
|
|
เกศ
|
รับสมัครพนักงานทำงานโรงแรมทุกตำแหน่งค่ะ ขอเป็นเพศหญิงนะคะ โรงแรมเดอะบริลเลียน พาเลซ พัฒนาการค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
ทุกอาชีพ ทำเงินได้หมดล่ะครับ ถ้าเราไม่เลือกงาน ผมแนะนำ ขายข้าวเหนียว หมูปิ้งครับ ทำเลต้องคนเยอะๆหน่อย ถ้าได้วันละ พัน นิด ๆ ก็กำไร วันละห้า หก ร้อยแล้วครับ
|
|
|
|
|
|
ก้านไผ่คะ
|
ตอนนี้ที่ทำงานรับคนเพิ่มอยู่นะคะ ลองดูไหม
|
|
|
|
|
|
ลองติดต่อ อูเบอร์ครับ
|
ลองติดต่ออูเบอร์ครับถ้ารถจอดว่าไปเป็นคนขับของอุเบอร์ได้ครับ หรือป่ลอยรถให้เช่าครับ
|
|
|
|
|
|
จิราภา
|
ตอนนี้ตกงานค่ะเย็บผ้าเป็นค่ะแต่ไม่รู้จะรับผ้าจากไหนมาเย็บค่ะ
|
|
|
|
|
|
candy
|
ใครตกงานไม่มีงานติดต่อได้นะคะ เราทำงานผ่านเน็ตแค่คุณมีเวลา 2-3 ชม.
|
|
|
|
|
|
Puiiraweewan
|
กำลังจะตกงานเหมือนกันค่ะ อายุ 53 ปีแล้ว ยังมีภาระอยู่เลยค่ะ แต่ไม่รู้จะทำงานอะไร ด้วยวัยขนาดนี้ แต่เรายังมีค่าใช้จ่าย ที่ยังต้องจ่ายทุกเดือน ช่วยคิดหน่อยค่ะ
|
|
|
|
|
|
beelove
|
เคยถูกปลดออกจาก งานเป็นเพราะไม่ถูกกับคนของเจ้าของ ตอนนั้นไม่อยากทำงานหรือเป็นลูกจ้างใคร เพราะเจ็บใจตรงที่ว่า ค่าของคนอยู่ที่คนของใคร ตอนนั้นตกงานทั้ง 2 คน กลุ้มใจมากโกรธแค้นทุกคนที่ทำให้ตกงานรวมถึงเจ้าของกิจการที่ทำงานด้วย แต่เราลืมไปว่า คนเราถ้าไม่ตกลงมาก็จะไม่รู้ถึงความเจ็บปวด แต่สิ่งที่ได้มาจากการตกงานคือ ประสบการณ์การณ์ที่ไม่มีวันลืม เราขายของทุกอย่าง ตั้งแต่ขายของแบบทุกอย่าง 25 บาท ขายก่อนพวกที่ขายตามตลาดนัดทุกอย่าง 20 บาท จนมีพวกมาเลียนแบบ ก็ได้พบพี่ที่ขายเสื้อยืดแนะให้ขายเสื้อยืด ตอนแรกก็รับจากแกราคาตัวละ 50 บาท เอามาคัดจำหน่ายตั๋วละ 99 หรือ 79 บ้าง ถ้าเหลือเยอะก็เอาลดเพื่อเอาทุนคืน เป็นเสื้อยืดตกเกรด ไม่ใช่มือสอง หลังจากนั้นก็เที่ยวหาความรู้จากพ่อค้า แม่ค้าตามตลาดนัดที่เรารู้จัก จนรู้อะไรหลายอย่างรวมถึงหาแหล่งเอาเอง ตลาดโบ้เบ้ถ้าคุณเดินหาของเองคุณจะได้สินค้าราคาที่ไม่สูงเกินมาขายได้ ถ้าจะขายของขายเสื้อขอแนะให้ขายเสื้อยืดของสุภาพสตรีไม่ว่าแบบสำหรับคนมีอายุหรืออายุน้อย อันดับต่อมาควรหาตลาดนัดที่คนเดินเยอะ แต่สิ่งที่สำคัญที่อยากแนะคือ อย่าอายกับชีวิตการเป็นพ่อค้า แม่ค้า แต่มันจะช่วยบรรเทาปัญหาให้ได้เยอะ ได้รู้จักคนมากมาย แต่อย่าลืมคุยกับพรรคพวกเก่าที่พอช่วยได้ เพื่อช่วยหางานประจำให้เราบ้างแม้เงินเดือนมันจะน้อยกว่าเดิม ที่เขียนมาบอกเพราะว่า ขนาดเราอายุ 47 ปี แล้วยังสามารถกลับมาทำงานได้อีก อย่าท้อ ถอยได้แต่ต้องเดินหน้าต่อไป นึกถึงสิ่งดีต่างๆ ไม่ว่าพ่อแม่ หรือครอบครัวของเราจะทำให้เราลุกขึ้นสู้ได้ เราเคยเจอเพื่อนที่เคยทำงานไม่ว่าเป็นหัวหน้าเพื่อนร่วมงานลูกน้องมาเห็นเราขายของ ถามว่าอายไหม อาย แต่ต้องแสดงให้เขาเห็นว่า เราไม่อดตายเว้ย เราก็มีงานของเราทำ ถึงแม้มันจะไม่สบายเหมือนเมื่อก่อนแต่ก็ภูมิใจ สู้ต่อไปสู้เพื่อคนที่เรารัก สู้เพื่อทุกสิ่งทุกอย่างที่ดีๆสำหรับเราและคนที่เรารักทุกคน นี้คือสิ่งเราท่องไว้ในใจเสมอแม้ทุกวันจะได้ทำงานตามที่เราเคยทำแล้ว และ จะไม่ประมาณต่อชีวิต และอีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้ใจเราสงบคือการสวดมนต์ จะช่วยได้มาก ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนทุกผู้นามที่ตกงานให้สู้ต่อไปอย่าท้ออย่าถอย ถอยได้ล้มได้แต่ต้องสู้ต่อไป ปล. ถ้าอยู่ในกรุงเทพ แนะให้หาที่ขายของตามตึกทำงานที่มีคนเยอะจะดี ตรงใจเลยค่ะโดนคล้ายๆๆ กัน อารมณ์เดียวกัน ขอบคุณที่ทำให้มีกำลังใจ
|
|
|
|
|
|
|