ความผิดไม่ได้อยู่ที่เธอ อยู่ที่สังคมรอบข้างเธอต่างหาก เราแก้อะไรผิดพลาดมาตลอด สังคมจึงไม่เคยดีขึ้น มีแต่เลวร้ายหนักขึ้นทุกวัน ซึ่งมันบอกได้อย่างดีว่า เราแก้ผิดทาง กรณีนี้ที่ผิดหนักคือ พ่อ แม่ ถึงแม้จะไม่ผิดในแง่รักลูก แต่ผิดในแง่ รักลูกไม่ถูกทาง ความรักของ พ่อ แม่ นั่นแหละ ฆ่าเธอ
ยืนยันอีกครั้งว่า เด็กทุกคนไม่ได้เลวมาแต่เกิด ไม่ได้ถือปืนออกมาจากในท้อง ไม่ได้ขับรถหรือเสพยามาจากในท้อง แต่ทุกอย่างรอเขาอยู่ข้างนอกทั้งนั้น ออกมาแล้วถึงจะมีลักษณะแนวโน้มต่างกัน แต่จิตใจสะอาดบริสุทธิ์เหมือนกันทั้งนั้น ความเลวร้าย สกปรก โสมม ต่างๆ สังคมข้างนอกเพาะบ่มทั้งนั้น
งานนี้ เกิดเธอก็ไม่ได้เกิดเอง พ่อ แม่ ต่างหากทำให้เธอเกิด ความเลวร้ายในจิตใจก็เป็นของขวัญที่สังคมรอบข้างมอบให้ โดยมีพ่อแม่ให้ความสนับสนุน ด้วยความรักที่เลวร้าย ที่สำคัญครั้งนี้ เธอไม่ได้ตัดสินเอง คนอื่นต่างหากที่ตัดสินเธอ ถ้ามันจะไม่ถูกก็เป็นอีกความเลวร้ายหนึ่งที่สังคมสอนเธอ
เวลาแก้ไขสังคม เรากับเน้นแก้ที่ปลายทาง เราไม่เคยมองต้นทางว่ามาจากใหน รู้แต่ว่ามาถึงปลายทางเมื่อไหร่ก็กำจัดทิ้งไปด้วยสารพัดวิธี เมื่อต้นทางยังอยู่ นอกจากไม่หมดไปมันยังเพิ่มขึ้นทุกวัน กำจัดมากเท่าไหร่คนดีในสังคมเรานั่นแหละจะลดน้อยลงทุกวัน เพราะเด็กเหล่านี้เมื่อถูกกำจัดแล้วจะกลับมาดีได้ก็น้อยเต็มทน ร้อยละไม่ถึงยี่สิบด้วยซ้ำ
โลกจึงร้อนขึ้นทุกวัน เรื่องเลวร้ายจึงเกิดขึ้นทุกวัน นับวันพัฒนาขึ้นเรื่อยๆจากจำนวนคนที่ถูกกำจัดออกไปจากสังคมที่อ้างว่าดี ทั้งๆที่สังคมที่อ้างว่าดีนั่นแหละสร้างสิ่งเลวร้ายเหล่านี้ขึ้นมาทำลายเด็กเอง แล้วสร้างกรอบคุณธรรมหลอกๆบังหน้าว่าดีเพื่อให้สังคมเลวร้ายเหล่านี้ยังคงอยู่ได้เพื่อทำลายรากฐานสังคมรุ่นใหม่ต่อไป
คงไม่ต้องบอกว่า ถ้าสังคมที่ถูกกันถูกกำจัดออกไป มีจำนวนมากเท่าหรือมากกว่าเมื่อไหร่ อะไรจะเกิดขึ้นกับสังคมโลก ยากจะแก้ไข เราแก้ผิดทางมาตั้งแต่ต้นแล้ว จนถึงบัดนี้ก็ปลายทางแล้ว ไม่รู้จะเริ่มแก้ตรงใหนก่อน เพราะมันกระจายไปทั่วโลกแล้ว เป็นทั้งโลกไม่ได้เป็นเฉพาะประเทศไทย
