กระทู้เตือนภัย !!!! ซอย ป้ายรถเมล์แฮปปี้แลนด์ เกือบเอาชีวิตไม่รอด และขอขอบคุณรถเมลล์สาย 8 ... ผมตั้งใจจะไปซื้อของที่ เดอะมอลล์บางกะปิ พอถึงแถวตลาดแฮปปี้แลนด์
ที่มีป้ายรถเมล์ ผมเลยตัดสินใจลงจาก TAXI เพราะรถติดมาก ผมเลยเดินไป
ตามตึกแถวโทรมๆ เพื่อไปเดอะมอลล์บางกะปิ พอมาสักระยะ 30เมตร
มีร้านเกมส์ อยู่ร้านนึงมีกลุ่มวัยรุ่นชาย(ไม่น่าจะเกิน 17 ปี) 3 คน ยืนสูบ บุหรี่อยู่
ผมก้อเดินผ่านพวกเค้าไป อยู่ ๆ หนึ่งในวัยรุ่นได้เรียกผม แล้วก็เดินมากอดคอ
ตอนนั้นตกใจมากเลยจะวิ่งหนีแต่เค้ากระชากคอเสื้อไว้ไม่ให้ไป ผมพยายาม
รวบรวมสติ แล้ววัยรุ่นคนนั้น กอดคอพาผมไปนั่งฟุตบาทหน้าตึกแถวร้าง แล้วก็
ถามผมว่าอยู่โรงเรียนอะไร ชื่ออะไร บ้านอยู่แถวไหน บลา บลา บลา
สักพักเค้าก้อถามว่ากี่โมงแล้ว ขอดูนาฬิกาหน่อย ผมได้ใส่นาฬิกาอยู่
แล้วก้อถาม ผมว่า ไหนเอาโทรสัพท์ออกมาดูสิ ตอนนั้น คิดในใจ
โดนจี้โทรศัพท์แน่ๆ แล้วผมใช้โทรศัพท์ 2เครื่อง ไอพอต 1เครื่อง
เงินอีกจำนวนเพื่อเอามาฝากธนาคาร (ถ้าโดนจริงๆ นี่หมดตัว แน่ๆ)
ไม่เกิน 2 นาที ก็มีรถเมล์สาย 8 วิ่งผ่านมาแล้วเปิดประตูพอดี ทันในนั้นผมเห็นว่า
เค้าเผลอ ผม รีบวิ่ง ขึ้นรถเมล์ทันที แล้วกลุ่มวัยรุ่น เหวอไปสักพัก
ผมก็อธิบายเรื่องทั้งหมดให้พี่ คนขับรถและกระเป๋า ฟัง เค้าบอกว่า เค้าจะช่วย
ผม ผมปราบปลื้มน้ำใจ พี่ทั้งสองมากๆ พอรถเคลื่อนมาประมาณ 500 เมตร
กลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นไม่เลิกลาลดละความพยายามวิ่งขึ้นมาบนรถ
แล้วมาคุยกับผม ว่า มืงตบหน้าน้องกูหรอ ???
ผมเงียบไม่ตอบ ในหัวเต็มไปด้วยความมึนงงมากว่าไปตบหน้าน้องมันตอนไหน
ตัวยังไม่อยากจะโดนเลย พอเห็นผมเงียบ มันก็แพร่มพูดไม่หยุด ไปสักพัก
แล้วมันก็นับขู่ผม 1 2 3... มันก้อเดินลงจากลงไป ความรู้สึกตอนนั้นกลัวมากๆ
ว่าจะโดนลากลงไปกระทืบ พอ รถ แล่น ไปอีกฝั่ง คือฝั่งตะวันนา ผมก้อขอพี่เค้า
ลง ผมเข้าไปในป้อมตำรวจ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ ตำรวจ ฟัง แต่เค้ากลับเฉย
ไม่สนใจ เหมือนว่า มันเป็นเรื่องปกติ คิดในใจ ว่าถ้า เปนลูกคุณ จะนิ่งแบบนี้ไหม
ระหว่างอยู่ในป้อมตำรวจ กลุ่มวัยรุ่นั่นได้เดินมาตามผมถึงฝั่งตะวันนา แต่ไม่เห็น
ว่าผมอยู่ในป้อม
เรื่องทั้งหมด ผมไม่กล้าเล่าให้ที่บ้านฟัง กลัวพากันไม่สบายใจ แล้วก็กลัว โดน
ขังไว้ใน กรงทอง
ผมคิดว่าที่พวกนั้นกล้า อาจเพราะเห็นผมมาคนเดียว แล้วรุ่นเดียวกับพวกเค้า ...
จากคุณ: chicagoindept
ที่มา http://www.pantip.com/c
afe/siam/topic/F11106678/F11106678.html