|
|
|
คิคิ 
|
|
|
|
|
|
|
น้องดา
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
น้องอิ่มเอิบโชคดีจัง เขาอาจได้พระดี เลยมีแฟนตี๋ขนาดนั้น.. งานเข้าสาวๆในบอร์ด  (ความต่าง) สวยใสแต่ไร้คู่  เขาโชคดีจังเลยอ่ะ เออแล้วทำไมเราโสดอ่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
โสดมาซะชินแล้ว โสด โส๊ด โสด เป็นโสดจะทำยังไง โสด โส๊ด โสด เป็นโสดจะทำยังไง ..........ไง จะได้ไม่โสด .....(เติมเอาเองอ่ะ) สงสัยเราจะกระแดะเกินปายจริงๆ  เป็นเด็กเป็นเล็ก โสดไปก่องเหอะ
|
|
|
|
|
|
|
|
เพิ่
|
ยินดีด้วยจริงๆ ที่มีความสุข
ตัวเราเพิ่งโดนทิ้ง โสดแล้ว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
กลับมาแล้วเน้อ อย่ากบอกว่า.........คิดถึงว๊อย
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮ้ย! กลับมาถึงบ้านแล้วเหรอ ถึงว่าซิ โทรหาไม่ติดสักที 
เออ! คิดถึงวุ้ย คิดถึงหลาย ๆ คิดถึงมาก ๆ แต่ละคนหายไปเยอะ
มีทั้งภารกิจชีวิต และภารกิจหัวใจ ส่วนข้าฯ ตอนนี้เบื่อ เป็นพัก ๆ รักเป็นคน ๆ
บ้านยู้ฮู ยังอยู่ แต่เอาลงล่ะ ไม่อยากให้ผิดสังเกต ศัตรูเยอะ ดังมาก เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เออ ถึงแระ สบายดีแต่เหนื่อยว่ะ ว่าจะโืทรหาแต่ก็วุ่นวายจนไม่มีเวลาเลยโทษว่ะเพื่อน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
รี่ก็อีกแระ เิ่ริ่มวุ่นอีกแระ เอานะ ข้าขอไปจัดการบ้านช่องก่อนแล้วพรุ่งนี้จะมาใหม่เน้อ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮ้ย! ไม่เป็นไรฟ่ะ ข้าฯ ก็ไม่ดี บอกจะไปหาเอ็งที่พัทยา แต่ดันไม่ไป
มัวแต่บ้าปั๊มเงิน แถม งอนกับคนขับรถ
เขาก็ถามเหมือนกัน ไหนเพื่อนมาจากเมืองนอกไม่ใช่เหรอ
จะไปไหม จะพาไป แต่ข้าดันหยิ่งฟ่ะ ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก
ไว้โอกาสหน้าแก้ตัวใหม่ เอ็งคงยังไม่แก่เหนียงยานหรอกใช่ไหมเพื่อน
ช่วงนี้ ใกล้เปิดเทอมแล้ว ต้องเตรียมงานเยอะ
ตอนนี้ กำลังดูจ๊อบพิเศษ หาคนมาสอนศิลปะป้องกันตัวให้กับเด็กนักเรียน
กำลังสำรวจค่าใช้จ่าย และงบประมาณอยู่ จะได้เขียนโครงการเสนอบาทหลวง
ช่วงนี้คงเข้าบอร์ดน้อยลงกว่าเดิม เข้าทุกวัน แต่ให้ตอบทุกกระทู้เหมือนแต่ก่อนคงไม่ไหว
เพลา ๆ ลงหน่อย ให้เวลากับคนข้างกายมากขึ้น
เขาบอกให้ข้าเลิกเล่น แต่ข้าคงเลิกไม่ได้ มันเหมือนได้ช่วยคนฟ่ะ
ข้าก็จะเลือกกระทู้ที่น่าสนใจจริง ๆ ถึงจะเข้าไปตอบ
แต่ก็ยังทำหน้าที่คอยลบกระทู้เหมือนเดิม นอกนั้น ปล่อยน้อง ๆ เขาเต็มที่
เมื่อวานได้เห็นน้ำตาลูกผู้ชาย เออแหะ นี่เหรอฟ่ะชายชาติตะหาน
ข้าก็คิดในใจ เขาบอกว่า ข้าเอาเวลาไปให้แต่กับคนอื่น แต่กับเขาข้าไม่มีเวลาให้
มีผู้หญิงมากมาย บ้าเครื่องแบบ เดินเข้าหา แต่เขาไม่สนใจ
ร่วมสร้างความมั่นคงกันมาแล้ว ก็ช่วยกันประคับประครองไป
ห้ามพูดคำว่า เลิกเด็ดขาด หรือคิดจะมีใหม่
มาทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา อืมน่ะ ข้าเป็นคนเจ้าชู้เหรอฟ่ะ
แต่ข้าคุยกับคนอื่น ข้าไม่เคยให้ความหวังกับใครน่ะ
หรือว่าข้าเป็นคนแบบนั้นฟ่ะ ก๊ากกกกกกกกกก
เออฟ่ะ สรุปคือ คงต้องห่างหายจากเวทีหื่นกาม ไปสักระยะ
ไว้แมวตายใจ หนูค่อยกลับมาร่าเริงใหม่ ก๊ากกกกกกกกกกก เออวุ้ย เข้าท่าแหะ
มีเรื่องไร มาคุยกันในทู้นี้แล้วกันเน้อ
เดี๋ยวเจ้าชอบเปิดเทอม จะชวนมาคุยในทู้นี้ด้วย
จะให้น้องรับจ้างทำรายงาน ช่วยน้องหาเงิน แล้วเรามีตังค์กินหนมด้วย ลาภปากฟ่ะ
เออ คุยแค่นี้ก่อนเด้อ คิดถึงเอ็งหลาย ๆ อยากเห็นหลานสาวเหมือนกัน
เอ็งดูแลสุขภาพด้วยล่ะ ช่วงนี้เมืองไทยร้อนฉิบ
ปีนี้ข้าลงเรียน วิชาปรัชญา เพิ่มอีกหนึ่งใบ ของมหาวิทยาลัยมกุฎราชวิทยาลัย
เป็นมหาวิทยาลัยสงฆ์ บุคคลธรรมดาสามารถไปเรียนได้
อยากเรียนให้ถึงแก่นแท้ จะได้เอาความรู้มาเขียนหนังสือ
แต่ไม่ต้องห่วง ข้ายังพูดภาษาไทย และพูดกับเอ็งรู้เรื่องเหมือนเดิม
หรือว่า ยิ่งเรียน ยิ่งคุยไม่รู้เรื่องฟ่ะ
เออเฮ้ย เอ็งคงยังไม่ตื่น ข้าไปทำงานต่อก่อนน่ะ บายเพื่อน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เออ ดีแล้วที่เองไม่ได้ไป เองเอ้ยข้าอ่ะเครียด เครี๊ยด เครียด
เพราะตัวเล็กไม่มีเพื่อนและไม่เอาใครเลยอ่ะ
ข้าเลยไม่อิสระที่จะมำทำอะไรได้เลย
พักผ่อนครั้ีงนี้ก็เลยไม่ค่อยสบายเท่าไหร่
แล้วอีกอย่างความกังวนที่ข้ามีอยู่ก็ยังไม่หมดยังต้องคอยมองหน้ามองหลังอยู่ตลอดเวลา
เองคงเข้าใจว่าข้าหมายถึงอะไร ไม่ได้มีความสุขดังที่หวังเพราะกรรมข้ายังไม่หมด(มั้ง)
หรือไม่ก็ความหวาดระแวงอันนั้นมันคงซึมลึกเข้าไปในกระแสเลือดแล้วก็ไม่รู้
ซักวันอะนะ........ ซักวันข้าคงหมดกรรม
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮ้ย! กลับมาถึงบ้านแล้วเหรอ ถึงว่าซิ โทรหาไม่ติดสักที เออ! คิดถึงวุ้ย คิดถึงหลาย ๆ คิดถึงมาก ๆ แต่ละคนหายไปเยอะ มีทั้งภารกิจชีวิต และภารกิจหัวใจ ส่วนข้าฯ ตอนนี้เบื่อ เป็นพัก ๆ รักเป็นคน ๆ บ้านยู้ฮู ยังอยู่ แต่เอาลงล่ะ ไม่อยากให้ผิดสังเกต ศัตรูเยอะ ดังมาก เดี๋ยวเป็นเรื่องอีก
ก็เผื่ออยากฝากความคิดถึง เวลาเด็กนายังไม่มา ทิ้งเอาไว้ให้บ้าง
โกร๊ะ ก็คิดถึงนะ น้องชอบด้วย หุหุ 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เออ ดีแล้วที่เองไม่ได้ไป เองเอ้ยข้าอ่ะเครียด เครี๊ยด เครียด
เพราะตัวเล็กไม่มีเพื่อนและไม่เอาใครเลยอ่ะ
ข้าเลยไม่อิสระที่จะมำทำอะไรได้เลย
พักผ่อนครั้ีงนี้ก็เลยไม่ค่อยสบายเท่าไหร่
แล้วอีกอย่างความกังวนที่ข้ามีอยู่ก็ยังไม่หมดยังต้องคอยมองหน้ามองหลังอยู่ตลอดเวลา
เองคงเข้าใจว่าข้าหมายถึงอะไร ไม่ได้มีความสุขดังที่หวังเพราะกรรมข้ายังไม่หมด(มั้ง)
หรือไม่ก็ความหวาดระแวงอันนั้นมันคงซึมลึกเข้าไปในกระแสเลือดแล้วก็ไม่รู้
ซักวันอะนะ........ ซักวันข้าคงหมดกรรม
ระแวงมาก ก็เป็นทุกข์ ตกลงเอ็งยังตัดเขาไม่ขาดเหรอ หรือว่ากลัวมากกว่า ข้าถึงบอกไง จะไปรับ ชวนไปเที่ยววัด
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ถึงว่าดิ เราก็นึกว่าแกร่จนตาลาย หาไม่เจอ
ก็เผื่ออยากฝากความคิดถึง เวลาเด็กนายังไม่มา ทิ้งเอาไว้ให้บ้าง
โกร๊ะ ก็คิดถึงนะ น้องชอบด้วย หุหุ ขอบคุณฮะ ที่ระลึกถึงกันเสมอ บางทีอาจไม่ได้โพส แต่ก็อ่านข้อมูลอยู่ฮะ ขอบคุณป้าแช่มมาก ๆ คนครยกน่ะ ใจดีอยู่แล้ว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ระแวงมาก ก็เป็นทุกข์ ตกลงเอ็งยังตัดเขาไม่ขาดเหรอ หรือว่ากลัวมากกว่า
ข้าถึงบอกไง จะไปรับ ชวนไปเที่ยววัด
เองเอ้ย ข้าเคยบอกเองแล้วว่าไม่มีเหลือแม้แต่เหยื่อใย เชื่อข้าเหอะ แม้ว่าเมื่อก่อนที่ข้าทุรนทุรายนั่นก็ไม่ได้คิดเลยว่าอยากได้กลับคืนมา เพียงแต่เกลียด+แค้น ไม่คิดว่าอ้ายผู้ชายคนคนนั้น มันจะเอาเรื่องของข้าและเด็กมาเปิดเผยตามเนต เพื่อจะแสดงให้คนอื่นรับรู้ว่าตัวเองดีเลิศเช่นนั้น ...สำหรับคนอื่นคิดเห็นยังไงข้าไม่รู้ แต่สำหรับข้าผู้ชายคนนี้ก็แค่คนเห็นแก่ตัวและไม่ได้มีค่าอะไรเลย ข้าอัดอั้นมากนะในตอนนั้้น แต่ตอนนี้ข้าทำใจได้แล้วสำหรับเรื่องนั้น และที่ข้าทำใจได้ก็เพราะเองและเพื่อนๆในนี้แระ ปิดหูปิดตา+ไม่เวอร์รี่และไม่สน ..................จบ แต่ที่ยังหลงเหลืออยู่ในตอนนี้มันเป็นเหมือนโรตจิตอ่ะ ก็ตั้งแต่เรื่องไปหาถึงบ้าน ข้าก็ระแวงมาตลอด แม้แต่เสียงกิ่งไม้หักก็ยังทำให้ข้าสดุ้งตื่น ขวัญหนีดีฝ่อ จนมาถึงบัดนี้ความหวาดกลัวมันก็ยังตามระควานข้าอยู่.... เอวัง หวังว่าเองคงเข้าใจนะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ใช่เลย.... ระแวงมากก็เป็นทุกข์
สำหรบข้า โรคนี้คงใช้เวลาอีกหน่อย
มันคงหายขาดนะ 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
สิ่งหนึ่งที่ข้าอยากให้เอ็งพยายามเข้าใจคือ เอ็งต้องเข้าใจเขาด้วย
เขาก็ถูกพรากสิ่งที่เขารักไป เขาอาจจะไม่สามารถกระทำสิ่งดี ๆ กับเอ็งและตัวเล็กได้
เมื่อเขารู้ และสำนึก แต่มันก็สายเกินไปแล้วสำหรับเขา
การดิ้นรน ไขว่คว้า เพื่อให้ได้มาซึ่งสมบัตินั้น
ไม่ว่าจะสมบัติทางกายก็ดี สมบัติทางใจก็ดี ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัวหมด
ข้าว่า เขาคงมีความเป็นคนอยู่บ้าง เพราะหมาเอง มันยังรักลูกของมัน
เพียงแต่เขาอาจแสดงออกโดยวิธีที่ผิด ๆ ซึ่งต้องปล่อยให้เขาได้เรียนรู้
เพื่อชะตาชีวิตของเขาเอง และเพื่อกาลแห่งวันข้างหน้า
ถ้าเขาอยากที่จะโตขึ้น ไม่ใช่อายุเพิ่มมากขึ้น แต่มีความเจริญในสติปัญญาและการดำเนินชีวิต
สิ่งหนึ่งที่ข้าหวังจากเอ็งก็คือ ข้าอยากเห็นเอ็งมีความสุข ไม่อยากให้เอ็งหวาดระแวง
ข้าว่า เขาโมโห เขาโกรธ เขาถึงได้แสดงพฤติกรรมแบบนั้นออกไป ตามวิถีของเขา
แต่สิ่งสำคัญก็คือ เอ็ง ข้าว่า ถึงแม้นเขาจะทำกับคนอื่นได้ แต่เขาไม่สามารถ
ทำเอ็งกับตัวเล็กได้หรอก พิสูจน์ให้เขาเห็น ว่าเอ็งสามารถดำเนินชีวิตให้มีความสุขได้
พิสูจน์ให้เขาเห็น ว่าเอ็งสามารถยืนบนผืนแผ่นดินไทยได้อย่างสง่าผ่าเผย
เราโต ๆ กันแล้วเพื่อน อดีตก็คืออดีต เรามาทำปัจจุบันให้ดีกันดีกว่า
ไม่ว่าเขาจะอยู่ตรงหน้าเอ็งหรือไม่ เอ็งจะต้องทำใจให้ได้ว่า
เขาก็คือมนุษย์ตัวผู้ คนหนึ่ง ที่พร้อมจะเป็นคนที่ดี
เอ็งต้องให้โอกาส ให้เขาเป็นคนดี ดีในที่นี้ ก็เพื่อสวัสดิภาพของเขาเอง
ที่สำคัญ อานิสงฆ์เหล่านั้น จะตกถึงตัวเล็กด้วย
อโหสิได้ ก็อโหสิเพื่อน เอ็งอย่าไปกลัว เขาไม่สามารถทำร้ายเอ็งได้
ตอนนี้มีแต่เอ็งที่ทำร้ายตัวเอง เพราะความหวาดระแวง
อย่างน้อยอยากให้ระลึกถึงสิ่งดี ๆ ที่เขาทำกับเอ็ง ถึงแม้นมันจะจอมปลอมก็ตาม
ถ้าเอ็งทำได้ เอ็งแจ่มฟ่ะเพื่อน และข้าเชื่อว่า เอ็งต้องทำได้ในสักวัน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ข้าพยายามถามตนเองอยู่เสมอว่า ข้าเป็น "คนดี" ไหม
และเมื่อถามตนเองแล้ว ข้าก็ย้ำกับตนเองเสมอว่า แล้วข้า "อยากเป็นคนดีหรือเปล่า"
ข้าอยากเป็นคนดี เป็นเพื่อนที่ดี เป็นน้องที่ดี เป็นพี่ที่ดี เป็นลูกที่ดี เป็นแม่ที่ดี และเป็นภรรยาที่ดี
สิ่งเหล่านี้ มันไม่ได้ทำกันง่าย ๆ มันจะมีมารในใจมาคอยรบกวนจิตใจเราเสมอ
แต่ข้าเชื่อในสิ่งหนึ่งก็คือ รากเหง้าของข้า จิตวิญญาณของข้า
ต้องการความสุข เมื่อถือกำเนิดเกิดมา อาจจะไม่รวยล้นฟ้า อาจจะไม่ฉลาดล้ำลึก
อาจจะไม่สวยเลอเลิศ แต่ข้ามีร่างกายครบ 32
ถึงแม้นข้าจะกำพร้าพ่อ แต่พ่ออยู่ในใจข้าเสมอ ชีวิตข้าลุ่ม ๆ ดอน ๆ
แต่ข้าก็ไม่เคยถอย ยอมรับว่าท้อบ้าง ร้องไห้บ้าง เหนื่อยฉิบหาย
แต่ข้าสู้ไม่ถอยฟ่ะ ข้ารักทุกคนที่รักข้า และที่สำคัญ ข้ารักตัวข้าเอง
จุดปรารถนาของข้าก็คือ ข้าต้องการให้ตัวข้ามีความสุข
มันไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ เพราะคนเราต้องดำเนินชีวิตอยู่ มีเช้า มีเย็น
พระอาทิตย์ขึ้น พระจันทร์ตกน้ำ วนเวียนกันไป ตามรอยกรรม
ข้าไม่เคยโทษกรรม เพราะข้าเชื่อว่า ข้าเปลี่ยนแปลงกฎแห่งกรรมนั้นได้
ด้วยการทำ และพยายามยาม ณ วันนี้ ข้ายังมีลมหายใจอยู่
ข้ากำลังพยายาม ทำชีวิตข้าให้มีความสุข ให้คนรอบข้างข้ามีความสุข
พยายามถามตัวเองเสมอว่า บางครั้งเราทุกข์น่ะ แต่ต้องมองดูคนรอบข้าง
ว่าความทุกข์ของเรา แลกมาด้วยความสุขของเขาหรือเปล่า
ถ้าสามารถแลกได้ แสดงว่า สิ่งที่เราทุกข์นั้น มันไม่จริง มันเป็นภาพลวงตา
ที่เราคิดไปเองว่ามันทุกข์ ยอมรับว่า ตอนนี้ข้าทุกข์ แต่คนรอบข้างข้ามีความสุข
อย่างน้อยข้าก็ยิ้มฟ่ะ ขอแค่เห็นว่าเขามีความสุข ทุกข์ที่ข้ามีมันก็บรรเทาลงได้
แต่ละคนมีปรารถนาในหัวใจกันทุกคน แต่อยู่ที่ว่า มันจะสมหวังหรือไม่สมหวัง
เมื่อสมหวังแล้ว มันจะเป็นดั่งใจไหม ตอบไม่ได้ การสมหวัง อาจจะไม่สำคัญว่า จะต้องสมดั่งใจเสมอไป
มันคล้าย ๆ กับการได้มา การประสบความสำเร็จ แต่การประสบความสำเร็จ หรือการได้มานั้น
อาจจะไม่ใช่ที่สุดของที่สุดก็ได้ เฮ้ย! เข้าใจไหมฟ่ะ อารมณ์ศิลป์ไปหน่อย
ขี้เกียจอธิบายล่ะ ไปขี้ดีกว่า ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
|
|
|
|
|
|
|
|
|
พรากงั้นเหรอ?..คำนี้เลยเหรอวะ 
ขอเองอย่างเถอะวะ...อย่าเอาไปเทียบกับหมาเลย
เพราะถ้าดูจริงๆแล้วหมาเพศผู้มันไม่ได้เลี้ยงดูหรือรักลูกของมันหรอกว่ะเพื่อน จริงมั้ย?
ที่เองจะให้ข้าพยายามเข้าใจเขา ข้าไม่ขอทำ เพราะข้ามองไม่เห็นเหตุผลที่จะต้องทำ
เขาเจ็บ เขาปวด เขาร้องให้ตอนนี้ มันยังน้อยกว่าสิ่งที่ข้าต้องได้รับได้เจอมาหลายร้อยเท่า
แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไปแล้ว ที่ข้าพูดมาอ่ะ ข้าไม่ได้อาฆาตแล้วนะเว้ย
ไม่อาฆาต ไม่แค้น ไม่โกรธเพียงแต่อยากอธิบาย เรื่องทั้งหมดนั้นมันจบไปแล้ว จบจริงๆ จบ 
เองพูดถูกแล้ว ไม่ว่าจะสมบัติทางกายก็ดี สมบัติทางใจก็ดี ทุกคนล้วนเห็นแก่ตัวหมด
ความหวาดระแวงของข้ามันอยู่ตรงนี้แระ ที่จริงไม่เพียงแต่ข้านะ ที่ระแวง
ทางบ้านข้าเขาก็คิดเช่นข้าเหมือนกัน ทางบ้านข้าไม่มีใครอยากให้ข้ากลับบ้านเลย
อันตรายมันอาจจะไม่เกิดกับข้าและลูก แต่ถ้ามันเกิดกะคนใดคนนึง
ข้าหรือคนทางบ้านข้า ก็คงทุกข์ไปตลอดชีวิต
คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ ใจคนยากแท้หยั่งถึง
ถ้าให้เขามายืนต่อหน้าข้าไม่เคยมีความกลัวเลยเองเอ้ย
ข้าคิดนะว่า ถ้ามัวแต่กลัวชีวิตก็คงไม่ไปถึงใหน
เอาวะอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด ชนกับมัน
แต่พอถึงเวลาจริงๆมันก็มีความกังวลและหวาดระแวงขึ้นมาจนได้
สิ่งที่ข้ากลัวหรือหวาดระแวงอยู่นี้ มันมีที่มา
มันถึงเกิดขึ้นและฝังอยู่ในหัวใจ และมันคงต้องใช้เวลาบำบัด
คำว่าอโหสินั้น ในความหมายที่ข้าเข้าใจก็คือ
เมื่อไหร่ที่เราลืมทุกอย่างได้ นั่นคือเราได้อโหสิกรรมแล้ว
พูดตามตรงเลยนะว่า ตอนนี้ข้ายังทำไม่ได้เพราะข้ายังมีความหวาดระแวงนั้นอยู่
เมื่อใดที่ข้าขจัดความหวาดระแวงให้หายจากใจเมื่อไหร่
เมื่อนั้นข้าก็คงพูดได้เต็มปากว่า ข้า อโหสิกรรม ได้แล้ว
ที่เขียนมาทั้งหมด เองอาจจะงงๆกับข้อความของข้า หรืออาจจะสับสนกับภาษาที่ข้าใช้
ไม่ว่าเองจะเข้าใจหรือไม่ข้าก็ยังขอขอบใจที่เองอยากเห็นข้าเป็นสุข
สิ่ี้งนี้ไม่มีใครช่วยข้าได้นอกจากตัวข้าเอง ที่อยากบอกคือ ข้ากำลังพยายามว่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เอ้ย! เขามีไรกันที่หนเาบอร์ดวะ? บอกมั่งเดะ อยากรู้อยากเห็นเรื่องของคนอื่นมั่งแหะๆ
ที่จริงไม่ค่อยกล้าเข้าไปคุยกะใคร
เพราะคุยไม่สนุก
ไม่มีมุกเจ๋งๆ
สุดท้ายก็มีแต่เองที่คุยกันได้
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
น้อง ๆ เขาทะเลาะกันนะเพื่อน อยากรู้อะไรก็หลังไมค์
เพราะคนไม่ชอบขี้หน้าข้าเขาแฝงตัวมาอีกแล้ว
ตอนนี้ข้ารู้แล้ว ว่าเขาเป็นใคร เขาเป็นเธอฟ่ะ อิอิ เข้าใจไหม แต่ช่างมันเถอะ
ข้าไม่สนใจ อยากพูด ๆ ไป ไม่กระเทือนซาง เออ ถ้าพูดแล้ว ทำให้ข้าได้มีหุ้นส่วนในสนุก
ข้าถึงจะฟัง หากเข้ามาอ่าน ก็รับรู้ไว้เด้อ เธอจ๋า 
เรื่องมูลนิธิ ข้าไม่อาจถึงกับตั้งขนาดนั้นหรอก แต่ตอนนี้ตัวข้าเองก็ทำอยู่
ข้าอุปการะเด็กไว้น่ะ แต่ส่งเงินไปช่วย ถ้าทำมันก็ต้องเรี่ยไรเงิน
และถ้าทำข้าชอบทำกับกลุ่มคนที่ชอบช่วยเหลือคนอื่นจริง ๆ
ถ้าเราทำอะไรที่ประเจิดประเจ้อ มันก็จะเป็นการไม่ดี
ย่อมมีทั้งคนเห็นด้วย และคนไม่เห็นด้วย เพราะตั้งแต่ข้าเป็นผู้ดูแลบอร์ดนี่
ศัตรูเยอะฉิบ เดี๋ยวนี้ต้องทำเป็นหูทวนลม ตาฝ้าฟาง ทำเป็นมองไม่เห็นบ้าง
ไม่งั้นมีปะทะคารมกัน ซึ่งพี่โก้ ได้ห้ามไว้ บอกมีไร ลบมันไปเลย ไม่ต้องสนใจ
มันจะด่าเรา ก็ปล่อยมันด่าไป ไม่ต้องไปตอบโต้ เพราะคนมันจะเกลียด เปลี่ยนความคิดมันยาก
ข้าอยากทำน่ะ เพราะแต่ก่อนตอนอยู่บอร์ดผู้ใหญ่ ข้า เจ้ากากี พี่โก้ เฮียม้อ พี่ผ่านมา พี่ตะวัน
ช่วยเด็กใจแตกมาหลายคนแล้ว ให้กลับตัวกลับใจ โดยมีพี่ตะวัน เป็นนายทุนใหญ่
ตอนนี้เขาก็ยังตามอ่านอยู่ แต่คนนี้ข้าจะติดต่อเขาทางเมล์ เขาไม่ปรากฎตัว
หากมีเรื่องให้เขาช่วยเหลือ เขาจะดูไปตามกรณี หรือตามเคสน่ะ ว่าควรช่วยในระดับใด
และเขาไม่เปิดเผยตัว ว่าเขาเป็นใคร งวดที่แล้ว น้องที่มาขอเงินไปทำแท้ง
ข้าช่วยพูดกล่อมให้เขาไม่ทำแท้ง เฮียม้อ และพี่ผ่านมา พาไปฝากท้อง
เฮียม้อให้เงินไว้ใช้ทุกครั้ง ที่ไปฝากท้อง พี่ผ่านก็ช่วยเรื่องเสื้อผ้า นมเด็ก
พี่โก้ก็ช่วยเงินตามสมควร แต่พี่ตะวันช่วยค่าคลอด และเงินช่วยเหลืออีก 20,000
นอกนั้นคือ เด็กต้องช่วยตนเอง เราช่วยเขาเต็มที่ได้เท่านี้ ช่วยตลอดไปคงไม่ไหว
จึงอยากบอกเอ็งว่า ข้าก็ทำอยู่ แต่ถ้าข้าทำอย่างเป็นทางการ ข้าต้องเปิดตัว
เขียนโครงการ และหาหัวเรือใหญ่ คือ ถ้าพูดตรง ๆ ข้าไม่อยากให้ใครรู้จักข้า
ในนามของเด็กนา คือ คล้าย ๆ ว่า ข้าอยากให้มีทั้งคนรักและเกลียดแบบนี้แหละ
อย่าได้เข้ามายุ่งกับชีวิตจริง ๆ ของข้าเลย ข้าจะดีหรือไม่ดี ก็ช่างไง
คือจริง ๆ แล้ว ข้าค่อนข้างเล่นตัวน่ะ ถ้าพูดแบบประสาบ้าน ๆ คือ ข้าเลือกคบคนฟ่ะ
ข้าจะไม่พยายามนำภัยร้ายเข้ามาสู่ตัวข้าเองและครอบครัว ในชีวิตจริง
เอ็งคงจะเข้าใจ แล้วอีกอย่าง ถ้าข้าเปิดตัว คนจะรู้จักว่าข้าเป็นใคร
และข้าจะมาทำติ๊งต๊อง แบบนี้คงยาก มันเหมือนบอร์ดผู้ใหญ่
ที่พอแต่ละคนเปิดตัว ก็จะมีแต่กลุ่มเพื่อน เขาช่วยกันดีน่ะ เพียงแต่ขาจรมันจะน้อยลง
ถ้าพูดตรง ๆ คือ ข้าไม่อยากดัง ข้าชอบทำอะไรปิดทองหลังพระ
เขียนหนังสือขาย ข้าก็ชอบใช้นามแฝง มีหลายคนในบอร์ด ถามว่าข้า
แต่งหนังสืออะไร เขียนหนังสือใช้นามแฝงอะไร ข้าไม่อยากเปิดตัว
ตัดปัญหาไปเลย ว่าข้ายังไม่เขียน เพราะข้าไม่อยากให้ใครรู้ว่าข้าเป็นใคร
เพราะไม่งั้นเขาจะเรียกนามแฝงเหรอ และข้าคงจะเปิดเผยตัวไปนานแล้ว
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เอาเป็นว่า เรามาตั้งแค่ ชมรม ก่อนเพื่อน รวบรวมสมาชิกให้ได้มากก่อน แล้วค่อยต่อยอดไปถึงมูลนิธี
เพราะถ้าเราเปิดมูลนิธิ เราจะต้องหาเงินเข้ามูลนิธิ หรือหากำไร
แต่กำไรนั้น ต้องไม่ใช่ในทางการค้า หรือเพื่อแสวงหาประโยชน์
ซึ่งข้อกำหนดในการตั้งมูลนิธิขึ้นมานี้ เราต้องไปจดทะเบียนด้วยเพื่อน
เรื่องมันซับซ้อนมาก แต่ถ้าชมรม มันเหมือนกลุ่มเพื่อนมารวมตัวกัน
เพื่อทำประโยชน์ หรือเพื่อสร้างความบันเทิง
จะทำอะไรก็ต้องค่อยเป็นค่อยไปก่อน เอาเป็นว่า ตอนนี้ มีเอ็งกับข้า 2 คนที่สนใจ
แล้วค่อยรวบรวมเพื่อน ๆ ทีละนิด ซึ่งเรามองแล้วมีแวว ว่ามีใจพิสุจน์
หวังว่าเอ็งจะเข้าใจน่ะ เพราะถ้าเราเปิดเผยตัว คนที่คิดไม่ดีกับเรา จะแฝงตัวเข้ามาด้วย
ดังนั้น ให้ข้าเฟ้นหา สมาชิกชมรม เองดีกว่า ว่ามีใครจะเอากับเราด้วย
ตรงนี้ไปบังคับเขาไม่ได้ด้วย เพราะแต่ละคน กำลังทรัพย์ไม่เท่ากัน
เวลาไม่เหมือนกัน และแนวคิดแต่ละคนก็แตกต่างกันด้วย
โอเคไหมเพื่อน เดี๋ยวข้าจะพยายามคิดชื่อชมรม หลาย ๆ ชื่อ แล้วมาซาวด์เสียงกัน
ว่าจะใช้ชื่ออะไรดี ซึ่งต้องให้สมาชิกมีสิทธิมีเสียงในการเลือก
ให้เขาคิดว่า เขาเป็นส่วนหนึ่งที่สามารถตัดสินใจได้
แม้นว่าเราจะเป็นผู้ก่อตั้ง หรือผู้คิดโครงการก็ตาม
ต้องให้เขาได้มีส่วนร่วมทุกอย่าง ตามแต่เจตนารมณ์ของแต่ละคน
ถ้าเอ็งเอา ข้าก็โอเค จะได้ทะยอยชวนเพื่อน ๆ และปรึกษาคุณตะวันอีกที
ส่วนในกรณี พี่เสือ เดี๋ยวข้าตามตัวเขาในกระทู้ ให้เขาเขียนเมล์หาข้า
แต่เขาจะยอมเปิดเผยตัวหรือไม่ นั่นก็แล้วแต่เขา ข้าไม่สามารถไปบังคับเขาได้
แต่ที่แน่ ๆ คือ พี่เสือ เป็นผู้คิดที่จะริเริ่มในกระทู้ เขาอาจจะสนับสนุนเรื่องค่าใช้จ่าย
และไม่ยอมเปิดเผยตัว แต่เขาจะต้องยอมเปิดเผยเบอร์โทร อีเมล์ หรืออะไรที่สามารถติดต่อเขาได้
มิฉะนั้นแล้ว เราก็จะไม่สามารถติดต่อเขาได้เลย ซึ่งแต่ละคน ก็มีเหตุผลส่วนบุคคล
แต่เมื่อวานเจอนายทุน 2 ท่านล่ะ พาเด็ก ๆ ไปเดินตลาด ซื้ออุปกรณ์ โห หมดไปเป็นหมื่น
เวรกรรม กระเป๋าตังค์รั่ว เมื่อวานเจออดีตนายกองค์กรท้องถิ่น ท่านทักข้าน่ะ มากับคนสนิท
ถามว่าเป็นไงสบายดีไหม มีแฟนใหม่หรือยัง 555+ เลยย้อนถามท่าน จะหาให้เหรอ
ท่านก็ได้แต่ยิ้ม สงสัย โคแก่ อยากจะกินข้า อิอิ ก็เลยบอกพอมีบ้าง
ท่านบอกจะให้ช่วยอะไรก็บอกน่ะ อืม เรื่องเงินทุนสนับสนุน ถ้าทำในระดับใหญ่
ข้ามีวิธีหา แต่นี่ ข้ายังไม่อยากถึงแบบนั้น เพราะจะตั้งมูลนิธิได้ มันมีข้อกำหนดมากมาย
ข้าว่า ถ้าพี่โก้ทำ คุณฝน admin ทำ หรือแป๊ดทำ คนจะร่วมเยอะกว่า
อีกอย่างทั้ง 3 ท่าน เขาเปิดตัวกันทุกปี เพราะสนุกจัดมีตติ้งทุกปี
แต่ข้ายังไม่อยากเปิดตัวแบบนั้น ข้าค่อนข้างเก็บตัวมากกว่า
ไม่อยากให้ใครรู้จักว่า คนทะลึ่ง ลามก ติ๊งต๊อง อ๋อ คนนี้เอง
คือ ถ้าไม่รู้จัก หรือไม่สนิท ข้าก็ไม่อยากรู้จักเขา ข้าเล่นตัว ว่าง่าย ๆ แล้วกัน อิอิ
ดังนั้น ถ้าข้าจะทำ ข้าชอบอะไรแบบนี้ ไม่ต้องดังมาก ไม่ต้องเอารูปมาโชว์
คือถ้าโชว์ ก็ให้ดูเฉพาะในหมู่พวกเรา แจ้งกำหนดการเฉพาะพวกเรา
คนที่แอบแฝง จะได้ไม่ต้องเข้ามายุ่งมาก ข้าไม่ได้ระแวง แต่ข้าระวังตัวเท่านั้นเพื่อน
อีกอย่าง อาชีพของข้า ถ้ามีเรื่องเสื่อมเสีย คนจะหมดศรัทธา
ในบอร์ดน่ะ มีทั้งคนเกลียดข้า และชอบข้า ดังนั้น เอ็งคงจะเข้าใจน่ะ
ฝากข่าวถึงป้าแช่มนะฮะ ถ้าหากตามอ่าน คิดเห็นเช่นไร ในกรณีนี้
สามารถแสดงความคิดเห็นได้นะฮะ ข้าจะเริ่มงานล่ะ วันนี้ว่าจะเข้ากรุงเทพ
สงสัยต้องโทรไปเลื่อนนัดลูกค้าแล้ว ตอนนี้ข้าจอมเลื่อนเหลือเกิน
ดังนั้น ช่วงดึกข้าเลยไม่ค่อยอยากเล่นบอร์ด เพราะปั่นงาน ปั่นเงินดีกว่าฟ่ะ
บายเพื่อน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เฮ้ย อ้ายเด็กนาเว้ย คุณโรบิ้นกลับมาแล้วว๊อย
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องมูลนิธิ ข้าเข้าใจแระ ที่จริงข้าก็ไม่ได้หมายถึงว่าต้องใหญ่โตขนาดนั้นหรอก
ในความคิดของข้าแค่ชมรมนั่นแระ แต่ภาษาข้าไม่ค่อยรู้เรื่องไง
เลยใช้คำว่ามูลนิธิ โทษทีว่ะเพื่อน
สำหรับข้าข้าก็ไม่รู้ว่าข้าจะช่วยได้แค่ใหน เพราะงานข้าก็ยังไม่มีทำ
นี่ยังต้องไปเีรืยนเพิ่มเติมอีก ไม่มีเวลาหาเงินว่ะ แต่สิ่ึงที่ข้ามีคือเสื้อผ้าเยอะมาก
เยอะแบบว่าถ้าใส่กล่องส่งไปไทยก็ยังไม่รู้ว่าจะมีตังค่าส่งหรือเปล่าน่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ยิงถล่ม เสธ.แดง ปางตาย ม็อบแตกกระเจิง
เกิด เหตุระเบิดที่บริเวณศาลาแดง-พระราม4 จำนวน 5 ลูก และมีเสียงคล้ายปืนดังขึ้นหลายนัด ขณะที่ "เสธ.แดง" โดนกระสุนปริศนาสาหัส หามส่ง รพ. แล้ว จนท.ได้ทำการตัดไฟที่บริเวณเกิดเหตุแล้ว...
* 20.10 น. รถไฟฟ้าบีทีเอส ของดให้บริการทุกเส้นทาง - ทุกสถานี ตั้งแต่เวลานี้เป็นต้นไป
* 20.00 น. ด่วน! เสธ.แดงเสียชีวิตแล้ว หลังถูกลอบยิงที่ศีรษะ
ประเทศไทยเอ๋ย จะลงเอยเช่นไรหนอ........?? 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
คิดถึงแต่พูดไม่ออก จากเหตุการณ์เมื่อคืน
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
จ๊ะเอ๋ ตอนนี้ได้สมาชิกชมรมเพิ่ม มี วา911 น้องมี่ เอ็งกับข้า แล้วก็ ทหารสัสดี 1 คน เดี๋ยวหาเพิ่มสัก 10 คน แล้วจะเขียนโครงการ ช่วงนี้ อยู่ในอารมณ์คิดถึงและห่วงหา เหงา ๆ นิดหน่อยฟ่ะ แต่คิดถึงเอ็งเสมอ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ไปขายของมา หกช.ม. ได้มาร้อยห้าสิบ น้อยนะแต่ขายดีมากๆเพราะว่าขายถูก
แพงสุดก็1.25ยูโรเองเดี๋ยวพรุ่ี้งนี้เอารูปมาให้ดูเน้อ และก็รู้สึกว่าจะได้ออกทีวีด้วยว่ะ วู้ๆ
ดีใจที่สุดในรอบปี เพราะเป็นครั้งแรกที่ขายของได้ตัง 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
นู๋ชอบหาบ้านเจอหรือยังเนี่ย วู้ๆๆๆ 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ว๊าย!... ป้าแช่ม มาได้ไงเนี่ย คิดว่าลืมบ้านนี้กันไปแล้ว
อ่านแล้วเน้อ แต่ตอนนี้ยังงงๆอยู่เพราะใจหัวมีแต่ถักๆๆๆๆๆ
ตรงๆก็คือ โก๊ะยังไม่เก็ตที่ป้าสอนอ่ะ
แล้วก็เรื่องอาหาร กล้วยทอด ไม่อนากจะบอกเลยว่า
โก๊ะเคยเป็นแม่ค้ากล้วยแขกมาก่อน หุหุ ...ป้าแช่มจะเชื่อมั้ยเนี่ยะ
แต่ที่นี่อ่ะมันไม่ใช่เมืองเราเนาะ เวลาจะทำอะไรต้องขอเนุญาติทุกครั้งทุกอย่าง
ต้องมีวุฒิบวกปัจจัย และนั่นแระป้าที่มันเป็นปัญหา
อีกปัญหาที่สำคัญที่สึดคือ คนข้างๆไม่เอาด้วย
เขาบอกคำเดียวเลยว่า เงินเดือนเขาก็พออยู่ได้แล้วน่า.... จบ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ลืมอยู่เรื่อย ว่าเขาเซนเซอร์ 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
