ตอนแรก ที่พ่อ
แม่เรามาร่วมเสื้อแดงเราก็ห้ามแล้วห้ามอีก แต่สิ่งนี้ก็ทำให้เรารู้ว่า เสื้อแดงที่มาจากต่างจังหวัด(น่าจะเป็นส่วนใหญ่)ไม่ได้รับเงินค่าจ้าง(รายหัว) มีการตั้งกองทุน(รับบริจาคอยู่ตลาดหน้าโรงพักของจังหวัด) ได้เงินหลายแสนอยู่ ซึ่งเงินนั้นได้จ่ายให้รถที่นำผู้ชุมนุมเข้ากรุงเทพคันละ 4000 บาท(รวมน้ำมันเบ็ดเสร็จ) ส่วนค่าใช้จ่ายของผู้มาชุมนุมใช้เงินส่วนตัวเอง ถ้าอยู่ต่างจังหวัดเราจะเจอผู้ที่มีความคิดในกลุ่มเสื้อแดงทั้งเกือบตลาด มีทั้งครู ข้าราชการทุกกระทรวง พ่อค้า ประชาชน ข้าราชการเกษียณ โดยเฉพาะตำรวจ ไม่ใช่เฉพาะเกษตรเหมือนที่เราเข้าใจ (อ้อ! คนเหล่านี้เสียภาษีเหมือนกันนะ) .... ทำให้เรากลับมาทบทวนว่าทำไมจึงมีคนที่มีความแตกต่างทางความคิดที่มากมายขนาดนี้ หรือเราคิดผิด หรือเรามองมุมเดียว... หรือเรารับข่าวสารเหมือนคนกรุงเทพฯ ที่ถูกปิดตาปิดหูปิดความรู้สึก ไม่เคยเข้าใจอะไรเลยนอกจากความต้องการของตนเอง
แต่ที่แน่ๆ ถ้าสลายชุมนุม(แม้จะพูดสวยหรูว่า ขอคืนพื้นที่ก็เถอะ) ทุกคนคงต้องคาดว่าต้องมีความรุนแรงจนถึงเสียชีวิตแน่นอน (ประวัติศาสตร์ทั้งตุลาคนเลือด และพฤกษภาทมิฬ สอนใจไว้ หนูๆ หลายคนอาจจะเกิดไม่ทัน) ดังนั้น ผู้บริหารประเทศต้องตระหนักมากๆ และต้องรับผิดชอบแน่นอน แม้จะใช้คำพูดอย่างไรเมื่อเกิดการเสียชีวิต สถานะของนายกก็ไม่สง่าแล้ว แต่การจะมาเพ่งโทษว่าฝ่ายใดผิด ฝ่ายใดถูก คงไม่เหมาะกับสถานการณ์ในช่วงนี้ ในฐานะที่เราเป็นคนไทย ต้องเห็นใจทั้งสองฝ่าย การแสดงความสมน้ำหน้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแสดงถึงจิตใจที่จริยธรรรมอันดี หรือขาดจิตสำนึกของความเป็นมนุษย์ที่เห็นการตายของมนุษย์ด้วยกันเป็นเรื่องน่ายินดีสำหรับเรา
คนไทยที่อยู่ตรงกลาง ต้องตั้งมั่น ไม่เอนเอียงต่อข่าวสารใดๆ ที่ทำให้เห็นพ้อง ต้องใช้กาลามสูตรในการฟัง การเชื่อด้วยการไตร่ตรอง
สิ่งที่เห็นหรือได้ยินอาจไม่ใช่ความจริง อย่า
ให้สังคมไทย พิพากษา คนอื่น เหมือน พิพากษา คุณฟักในคำพิพากษา สิ่งที่ทำได้ดีที่สุด คือ ต้องใช้ความเข้าใจ เห็นใจกันและหาทางออกร่วมกันถึงทางออกนั้นอาจไม่ถูกใจเรา แต่ถ้ายังพอใช้ได้บ้าง ก็น่าจะยอมรับกันได้
ถ้าสมมตินะ
ดิฉันเข้าใจสิ่งที่คุณพูดทุกอย่าง ใจคุณเป็นแดง ก็ไม่ว่ากัน เรามาว่ากัจตามหลักฐาน ไม่ใช่ฟังความข้างเดียว
เอาแค่ว่า สมมตินะทหารที่ตายเป็นสามีคุณ ลูกชายคุณ หรือพ่อคุณ
โดยมีแค่โล่และกระบองในมือ
คุณจะรู้สึกอย่างไร
คุณได้ข่าวจากรอยเตอร์บ้างไหม นิวยอร์คไทม์ อัลจาชีรา บ้างไหม
ดิฉันเป็นผู้ที่ไม่เคยไปชุมนุมกับเสื้อสีใด
ไม่เคยสมน้ำหน้าใคร
แต่ดิฉันก็รู้ว่าความถูกต้องคืออะไร
ถ้าเสื้อแดงไม่ได้ทำ ไม่ได้เห็นเดียวกับการฆ่าทหารซึ่งเป็นคนไทยด้วยกัน
1. ทำไมต้องเอารถปิดกั้นไม่ได้ทหารนำเพือนทหารที่บาดเจ็บส่งโรงพยาบาล
2.ทำไมต้องทุบตีทหารที่บาดเจ็บ ลากลงจากรถทุบตีจนตายก็มี
ถามคนต่างจังหวัดคับแค้นอะไรคนกรุงมากมายขนาดถ้งยึดถนน ฆ่าคนในเมืองหลวงเชียวหรือ
เราชาวเมืองหลวง บริจาคช่วยเหลือภัยแล้ง น้ำท่วมตลอดเวลา ทุครั้งที่พวกคุณมีภัย
เราชาวเมืองหลวงเสียภาษีจำนวนมาก ไม่น้อยกว่าหจังหวัดใดในประเทสแน่นอน วัดตัวเลขก็ได้ และภาษีเหล่านั้นก็นำไปให้พวกคุณในต่างจังหวัด นี่คือเรื่องจริง แม้ว่าระหว่างทางจะถูกนักการเมืองชั่วทุกยุค ข้าราชการเลว สมคบกันโกงเงินแผ่นดินไปบ้าง ก็ไม่ใช่ความผิดของนายกคนนี้ ไม่ใช่ความผิดของคนเมืองหลวง ทำไมต้องยึดถนนและทุบตีพวกเรา เช่น
3.ทำไมเสื้อแดงต้องทุบตีชาวบ้านที่ไม่รับสติ๊กเกอร์ของเขา
4.ทำไมต้องทุบตีรถที่จะนำเด็กไปส่งโรงพยาบาล
5.ทำไมต้องทุบตีผู้หญิงที่จอดรถขวางทางเดินขบวนของพวกคุณโดยไม่ได้ตั้งใจจะขวาง แต่เขากำลังจะลงจากรถ เขาจึงให้แท๊กซี่คันที่ว่าจ้างมาจอดเพื่อลงจากรถ
ตอบคำถามเหล่านี้ก่อน ค่อยมาพูดเรื่องอื่น
อย่าทำร้ายประชาชนด้วยกัน อย่าทำร้ายประเทศชาติของเรากันอีกเลย คำถามอีกคำก็ตือ
พวกคุณเคยทำอะไรให้ประเทศชาติบ้าง
ก่อนที่จะเรียกร้อง เคยดูตนเองบ้างไหม 
