ฟ้องหย่า มีอายุความ 1 ปี
ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1529 “สิทธิฟ้องร้องโดยอาศัยเหตุในมาตรา 1516 (1) (2) (3) หรือ (6) หรือ มาตรา 1523 ย่อมระงับไปเมื่อพ้นกำหนดหนึ่งปีนับแต่วันผู้กล่าวอ้างรู้หรือควรรู้ความจริงซึ่งตนอาจยกขึ้นกล่าวอ้าง
เหตุอันจะยกขึ้นฟ้องหย่าไม่ได้แล้วนั้น อาจนำสืบสนับสนุนคดีฟ้องหย่าซึ่งอาศัยเหตุอย่างอื่น”
โดยในการฟ้องหย่า หรือ ฟ้องเรียกค่าทดแทนจากชายชู้หรือภรรยาน้อย มาตรา 1529 กำหนดอายุความไว้สั้นๆ เพียง 1 ปี นับแต่วันที่คู่สมรสฝ่ายที่มีสิทธิฟ้องหย่าได้รู้หรือควรจะรู้ข้อเท็จจริงที่ยกขึ้นกล่าวอ้าง และอายุความ 1 ปีนั้น มีเฉพาะเหตุหย่าบางเหตุซึ่งเกิดขึ้นเป็นข่าวคราวไป เช่น ภรรยามีชู้ซึ่งเป็นเหตุฟ้องหย่าตามมาตรา 1516 (1) สามีก็จะต้องฟ้องภายในกำหนด 1 ปีนับแต่วันที่รู้หรือควรจะรู้ถึงการมีชู้ มิฉะนั้นถือว่าคดีขาดอายุความ แต่ถ้า เหตุนั้นเป็นเหตุต่อเนื่อง เช่น เหตุฟ้องหย่า ตามมาตรา 1516 (4) เหตุดังกล่าวนี้ถือว่าไม่มีอายุความ ดังนั้นนั้นสถานภาพดังกล่าวยังคงมีอยู่ก็สามารถฟ้องหย่าได้
สำหรับเหตุหย่าเพราะผิดทัณฑ์บนนั้น กฎหมายมิได้กำหนดอายุความไว้ จึงต้องใช้อายุความ 10 ปี นอกจากนี้แล้วอายุความฟ้องหย่า 1 ปี นับแต่ที่อีกฝ่ายรู้หรือควรรู้ถึงเหตุหย่า จำเลยจะต้องยกขึ้นเป็นข้อต่อสู้ แม้ฟ้องคดีของโจทก์นั้นจะขาดอายุความแล้ว แต่หากจำเลยไม่ได้ยกขึ้นต่อสู้ว่าคดีขาดอายุความศาลจะอ้างเหตุอายุความมาเป็นเหตุยกฟ้องไม่ได้
คำพิพากษาฎีกาที่ 454/2533 ภรรยามีชู้มาก่อนแต่เมื่อสามีเพิ่งทราบยังไม่ถึงกำหนด 1 ปี คดีก็ไม่ขาดอายุความ
คำพิพากษาฎีกาที่ 4261/2545 สามีมีภรรยาน้อยแต่เหตุต่อเนื่องจนถึงวันฟ้องดังนั้นแม้รู้เหตุเกิน 1 ปี คดีก็ไม่ขาดอายุความ
คำพิพากษาฎีกาที่ 5664/2551 เหตุฟ้องหย่าอ้างกระทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อการเป็นสามีภริยา อย่างร้ายแรงเมื่อฟ้องคดีเกิน 1 ปี คดีก็ขาดอายุความ
คำพิพากษาฎีกาที่ 6804/2558 ภรรยามีชู้แต่เป็นเหตุต่อเนื่องคดี จึงไม่ขาด อายุความฟ้องหย่า
