หลายกรณีนั้นที่ไม่ว่าจะเป็นเว็บบอร์ดของพันธ์ทิพย์ เว็บบล็อกของโอเคเนชั่น ที่ช่วยกันตีแผ่เรื่องจริงหลายๆวงการให้ได้รับทราบกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเมือง จนไปถึงเรื่องหนัง ที่ทำให้ ปัญญา เรณู นั้นไม่เจ๊งและกำไรไปพร้อมจะสร้างภาคต่อไป เรียกว่ากระแสของ Social network นั้นมาแรง

จนสื่อหลักนั้นก็ต้องโดดลงมาเล่นแต่ติดตรงที่ว่าไม่สามารถทำงานได้อิสระเสรีอย่างแท้จริง เพราะว่าตัวเองนั้นอยู่ด้วยสปอนเซอร์ และสาเหตุอีกหลายๆประการที่ต้องโดนกำหนด พูดง่ายคือ “ต้องเล่นตามแผนของบางคน” ไป

แต่ในกรณีของ แตงโม ภัทรธิดา นั้น ต้องเรียกว่าเป็นการที่สื่อสายบันเทิงนั้น “รังแก” ซะมากกว่า หรือว่าพูดง่ายๆคือ เขาไม่ตอบเรื่องแฟน เมื่อไม่ได้นั้นก็ “พาล” และเหวี่ยงตัวเองไปทั่วซึ่งก็ทำสำเร็จที่ไม่มีข่าวของแตงโม แต่กลับกลายเป็นว่าทางแตงโมนั้นก็ใช้เครื่องมืออย่าง social network ที่ทรงอิทธิพลอย่าง youtube.com ในการแก้ตัวแล้วก็ได้ผลแบบเรียกว่า “สื่อหลัก” นั้นแทบเอาหน้าซุกแผ่นดิน



เพราะว่าเมื่อคนได้กลับมาฟังคำพูดของดารา ที่สื่อนั้นทำอย่างไร และถามได้อย่างไร หลายๆคนก็บอกว่า “เรื่องส่วนตัว ถามมากใครก็เหวี่ยง” เพราะว่าดารานั้นก็คืออาชีพหนึ่งที่แสดงให้เราดู ถ้าไม่มีหัวโขนนั้นก็คือ คนธรรมดา เท่านั้นมีรักมีโกธร มีหลง เป็นธรรมดา

สื่อหลักนั้นยิ่งใหญ่จริงหรือ ตอนนี้คุณต้องลองกลับไปที่ตัวเองดู หนังสือพิมพ์ นิตยสาร และทีวีนั้นไม่สามารถฉายภาพซ้ำลงกลับไปเหมือนกับ youtube หรือว่า clipmass ที่กำลังมาแรงของคนไทย ซึ่งสามารถดูได้เป็นหลายร้อยรอบ หลายพันรอบและมันจะจารึกอยู่ในประวัติศาสตร์ เลยว่า “นักข่าวบันเทิงนั้นโหลยโท่ย"


(นักข่าวสายบันเทิงกับงานแถลงข่าวฟิลม์ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต)

ทุกวันนี้ใครกล้าเดินองอาจแล้วบอกว่าเป็นนักข่าวสายบันเทิงบ้าง ถ้ามีคนก็มองด้วยความเหยียด เขาไม่ได้มองภูมิใจหรอก แต่เรากำลังทำลายอาชีพตัวเองต่างหาก ถ้าเราเป็นแบบนี้

สมาคมผู้สื่อข่าวจนไปถึงสมาคมนักข่าววิทยุและโทรทัศน์แห่งประเทศไทย สมควรหรือยังครับว่า จะต้องปรับปรุงตัวเองในเรื่องของคำว่า จรรยากรรณสื่อ หรือว่าต้องรอให้มีหลายๆกรณีที่ social network นั้นพุ่งขึ้นมาก่อนแล้วค่อยจัดการ หรือว่าต้องรอให้ น้องเก๋ง ซีวิค ที่ทุกวันนี้มีคำถามจากหลายๆเว็บบอร์ดนำเสนอข่าว และติดตาม หรือว่าต้องให้นักแสดงหลายๆคนต้องใช้สื่ออนไลน์มาตอบโต้ ซึ่งก็ได้ผลเป็นอย่างมาก

ซึ่งมีอีกหลายๆกรณีที่ไม่ได้พูดถึง ที่เรียกว่าสื่อหลักนั้นทำให้คน “ซวย” และเปลี่ยนขาวเป็นดำ ซึ่งสื่อออนไลน์ก็ทำการตรวจสอบซ้ำ และนำเสนออีกมุมหนึ่ง ซึ่งลึกๆผมก็รู้ว่า พวกคุณไม่ชอบ เพราะว่ามันทำให้ยอดขายและสปอนเซอร์นั้นหดหายไป ซึ่งถ้ามองในมุมมองธุรกิจนั้น พวกคุณมีวัตถุดิบที่ดี แต่ไม่สามารถเอาชนะทางการตลาดได้ ต่างหาก

แล้วถ้ามาโกธรเมื่อเจอกันหน้างาน แล้วไปพูดใส่ไฟว่า ผมเขียนเว็บบล็อกนั้นเป็น “สื่อเป็ด สื่อไก่” หรือว่า สื่อเล็กๆ กระจอกซึ่งก็มีเข้าหูมาบ้าง ผมก็น้อมรับด้วยความยินดี เพราะว่าผมนั้นได้สำเร็จแล้วคือการ นำเสนอในมุมมองอีกด้าน ที่อยู่เหนือความคาดหมาย และวิจารณ์เข้าถึงประเด็น โดยยึดถือ “หลักการ” และ “จรรยาบรรณ” รวมทั้ง “คุณธรรม” ที่คนๆหนึ่งควรมีในการนำเสนอข่าวสาร หรือว่าบทวิเคราะห์ไม่ว่าจะเป็นบนกระดาษ หรือว่าเว็บไซต์ก็ตาม

เครดิต http://www.oknation.net/blog/NEWSHOILDAY